Hallo Allemaal,

17 mei tegen middernacht vertrokken we vanuit Auckland om 3.5 uur later na een verschikkelijke vlucht aan te komen op de Cook eilanden, waar het toen pas net 17 mei was. Raar hoe je met een vlucht van 3.5 uur 24 uur terug in de tijd kan vliegen. Last van een jetlag heb je gelukkig niet omdat het 24 uur verschil is. De vlucht er naartoe had er echter wel voor gezorgd dat we helemaal kapot daar aankwamen. We hebben 2 uur lang enorme turbulentie gehad en kwamen ook nog in een onweersbui terecht. Eenmaal op de Cook eilanden aangekomen kregen we meteen een figuurlijke klap in ons gezicht. We kwamen uit Auckland waar het 19 graden overdag was en hier was het snachts toen we aankwamen maar liefst 26 graden met een luchtvochtigheid van bijna 100 %. Dit betekent als je inademt dat je de waterdruppels in je keel voelt lopen even wennen dus. Op het vliegveld werden we wel begroet door een man die tussen de bagageband in met zijn gitaar gezellig liedjes stond te zingen, erg tropisch allemaal!

Eenmaal naar ons hotel gebracht maakte we al meteen kennis met de lokale bevolking. Tropisch eiland staat voor tropische bewoners, de reuzenkakkerlak. Een kakkerlak van zon 10 cm zat vrolijk op de muur achter ons bed. Nadat onze chauffeur deze op professionele wijze had verjaagd (lees: met zijn blote hand erheen zwaaien zodat hij op de grond terecht kwam en de kamer uit liep) komen we eindelijk gaan slapen. Van slapen kwam alleen weinig want wat is het warm zonder airco zeg!

De volgende ochtend zijn we eerst naar Averua gegaan. Dit is de 'hoofdstad' van Rarotonga het eiland waarop we zaten. We werden wel meteen met ons neus op de feiten gedrukt. Hier en daar was wat informatie te vinden over de Dengue epidemie die op dat moment leek te gaan heersen en overal langs de weg zie je bordjes met: Tsunami evacuatie route. Eenmaal in de 'hoofdstad' aangekomen hebben we een paar boodschappen gedaan en even rondgekeken. Meer dan een paar cafe's en wat winkeltjes waren er niet. Er rijdt 1 bus op het eiland die je om het uur kunt nemen dus als je hem net mist moet je weer een uur wachten.

De volgende ochtend zijn we richting Aitutaki gevlogen. Dit is een veel kleiner eilandje ten noorden van Rarotonga. De vlucht werd uitgevoerd door Air Rarotonga. Een boarding pass was niet nodig, je kreeg gewoon een kassabonnetje. Daarnaast hoefde je ook geen paspoort of iets te laten zien, het was dus net als de bus nemen. Dat bleek in vele opzichten te kloppen want ook het vliegtuig bleek niet veel groter te zijn dan een bus. Er konden 33 mensen in en 1 piloot en een soort van stewardes, maar die kon niet staan in de cabine. Verder had het vliegtuig 2 propellors en dat was het wel zon beetje, na een aantal schietgebedjes gingen we dan toch eindelijk de lucht in. De vlucht verliep opzich goed alleen bij het dalen kregen we wat turbulentie. Dit voelt bij zon klein vliegtuigje alleen net of je neer gaat storten, want alles begint te schudden en de motor klinkt ook ineens heel anders. Eenmaal door de wolken heen kregen we een schitterend uitzicht over de lagoon met als hoofdeiland Aitutaki waar we de komende dagen zouden gaan verblijven.

Op het vliegveld werden we opgehaald Matthias. Hij is de eigenaar van Matriki beach huts. We hadden voor ons verblijf een strandhut uitgekozen met een boven en onderverdieping. Wij verbleven in het onder gedeelte. Het was op dit eiland wel even terug naar de basis. De douche bestond uit een hokje (met alleen dicht gaas ervoor) met wat plankjes met het zand daar meteen weer onder en de douchekop was een tuinslang met gaatjes erin. Warm water had je alleen als de zon had geschenen anders was het water ijskoud. De wc was elders op het terrein, maar dit was gelukkig wel een gewone wc pot. De hut had ook een klamboe en deze hadden we zeker nodig. Op Aitutaki zitten namelijk duizenden muggen en ze steken zowel overdag als snachts. Daarnaast had deze hut nog wat andere bewoners zoals 2 gekko's die snachts enorm veel lawaai maakte, wat andere insecten en natuurlijk de haan die net naast de deur zat en het nodig vond om de morgen al om half 3 aan te kondigen, maar weet je wat? Wij vonden het geweldig! We hebben hier echt de tijd van ons leven gehad.

Als je sochtends uit je hut stapte stond je midden op het strand 15 meter van de zee af, je kon kokosnoten uit de boom halen om uit te drinken en overal groeien bananenbomen en papayabomen. Meer dan heel de dag een beetje in een hangmat liggen, snorkelen en wat in het water liggen hoef je op Aitutaki niet te doen. De vissen zijn ook ongelofelijk. Zodra je in het water stapt zie je alles wat je overal ter wereld in de aquariums ziet. Blauwe, gele, doorzichtige, zwart/witte, langwerpige, platte vissen ga zo maar door.......

Het enige probleem was wel om aan eten en drinken te komen op het eiland. We gingen naar de 'supermarkt' en hier was geen water meer te krijgen. We hebben het bij nog 3 andere winkels geprobeerd maar zonder succes. Het was zaterdag en het bevoorraad schip zou pas weer dinsdag of woensdag aankomen met nieuwe spullen. Mensen op een resort hebben hier natuurlijk geen last van, maar zo blijkt dat als je zelf voor eten en drinken moet zorgen dit nog best een uitdaging is. Zo is op zondag daar alles gesloten inclusief alle restaurant op één na...heel veel keuze heb je dus niet.

We hebben zo 4 dagen heerlijk genoten alleen begon maandag het weer een beetje om te slaan. We hoopte wel dat het nog zou veranderen want we hadden voor dinsdag een lagoon cruise gepland staan en woensdag zouden we terug vliegen naar het hoofdeiland dus een kans om het een andere keer te doen was er niet. Dinsdagochtend bereikte ons echter het slechte nieuws dat de cruise werd afgelast. We hadden echter snel een oplossing bedacht. We hebben eerst gevraagd of er nog plaats was en we langer zouden kunnen blijven in de hut en hebben daarna de airline gebeld om onze vlucht te verzetten. Dit ging net zo makkelijk als even iemand opbellen om te zeggen dat je later komt.....het enigste wat ze vroegen was wanneer we meewilde en de vlucht was verzet. We gingen nu vrijdag terug en hadden dus nog 2 hele dagen extra op het eiland. De cruise ging uiteindelijk woensdag wel door al was het weer niet geweldig. Voor snorkelen maakt dit echter helemaal niks uit. Wat geweldig om in de lagoon tussen al het koraal en vissen te snorkelen. Hier zat nog meer variatie aan vissen dan aan onze kant van de lagoon. Wij hebben door deze cruise weer een nieuwe ervaring opgedaan en gaan zeker nog vaker snorkelen. Daarnaast zijn we ook nog naar een eiland geweest waar een hele vogelpopulatie hun jongen groot brengt. Omdat ze weinig mensen zien zijn ze ook niet bang en blijven ze gewoon zitten als je langsloopt. Verder waren de stranden spierwit en het water super blauw. We hebben ook nog een bezoek gebracht aan one foot island. Dit is een eiland in de vorm van een voet. Hier hebben we ook een stempel in ons paspoort gekregen van jawel: een voetje! (owke dit is niet helemaal het ware verhaal hoe we aan de stempel zijn gekomen). Het was namelijk zo dat er normaal iemand op dit eiland is om een stempel te geven, maar door het slechte weer waren veel cruises afgelast en was het kantoor daar ook dicht. We zijn toen bij terugkomst aan wal naar iemand gereden die Matthias kende en de stempel in zijn bezit had en hebben hem alsnog hier gekregen. Soms moet je een beetje creatief zijn toch?

De dagen erna werd het weer alleen maar slechter en slechter en was er zelfs sprake van een storm. Naast Matthias verbleef er ook nog een oostenrijker in één van de huts die hielp om een nieuwe hut te bouwen. We maakte elke avond dat we daar waren even een praatje met hem op het strand en de één na laatste avond van ons verblijf nodigde hij ons uit om bij Matthias thuis een drankje te komen doen omdat hij de dag erna weer zou vertrekken. Hij had speciaal een fles rum gekocht. De andere gasten die er verbleven (die ook allemaal op cruise mee waren gegaan) waren ook allemaal gekomen en het werd een gezellige avond. We maakte eerst kennis met een oostenrijks drankje: Crog. Dit is 2 doppen rum met 1 schep suiker, heet water en dan limoen. Met een beetje fantasie smaakte het een beetje naar een hete Mojito. Gelukkig was er ook cola dus de rest van de avond werd het rum-cola. We hebben 5 uur lang met iedereen gepraat en gelachen en echt weer een avond gehad om niet snel te vergeten.

De regen bleef echter aanhouden en een dag later was het ook voor ons tijd om dit prachtige eiland achter ons te laten. Maar wat hebben we genoten van de mensen daar die allemaal even vriendelijk zijn, de gekko's in ons hutje, de prachtige zonsondergang en het 'gewoon even niets doen'.

De vlucht terug was echter een echte nachtmerrie. Door de enorme wind en regen heeft het vliegtuigje de hele vlucht enorm geschut. Eén ding is zeker na deze ervaring zullen we niet snel meer in zon klein vliegtuigje stappen. Op het hoofdeiland moesten we onze bagage ophalen op straat. Je hoort het goed de bagage wordt daar gewoon de straat opgereden in een kar en daar haal je dan je tas weer op. We verbleven dit keer in een ander hostel met hele vriendelijke eigenaren. Ze hebben ons geholpen om nog voor die avond een eilandavond te boeken zodat we in ieder geval nog iets te doen hadden.

Ook dit was weer een super leuke ervaring. Veel muziek en dans de hele avond met heerlijk eten. Ook de presentator van de hele avond was heel grappig en zorgde er echt voor dat we een paar keer goed in een duik lagen. De volgende avond stond ons vliegtuig klaar om ons naar Los Angeles te brengen. Wel raar om internationaal te vliegen vanaf zon soort eiland. De bagage wordt gewogen met een gewone weegschaal en de security is niet meer dan een paspoort check en tas scan. Even brak er wel paniek uit want een man begon ineens dreigende taal uit te slaan. Hij werd meegenomen naar een apart hokje waar hij helemaal gefouilleerd werd en daarna kon hij weer in de vertrekhal plaatsnemen. Toen hij even later echter weer amok ging maken en ging dreigen dat hij van alles zou gaan doen hebben ze hem meegenomen en is hij gelukkig niet met ons meegevlogen richting LA.

Volgens mij hebben we nu nog de helft niet verteld van alles wat er op de cook eilanden gebeurd is, maar hopelijk hebben jullie in ieder geval een beetje een idee. De foto's zullen we morgen ook nog online gaan zetten.......

Groetjes vanuit alweer onze laatste bestemming: USA!