Beter (heel) laat dan nooit: San Francisco

Hallo allemaal,

Beter laat dan nooit, maar hier eindelijk het laatste verhaal van onze reis over: San Francisco dit keer. Voor we hier aankwamen hebben we eerst een busrit gehad van maar liefst 15 uur. Eerst moesten we met de bus terug naar Los Angeles om vervolgens te vertrekken richting SF. Gelukkig hebben we goed in de bus kunnen slapen zodat we de dag erna er behoorlijk fris aankwamen.

San Francisco is een hele heuvelachtige stad die bekend staat om de Golden Gate Bridge en Alcatraz, maar er blijkt nog veel meer leuks te zijn. De eerste dag hebben we vrij weinig gedaan alleen even een wandeling gemaakt in de buurt van ons hotel. We kwamen meteen langs China Town, maar besloten dit een andere dag te gaan bekijken. Ook hebben we even een bezoekje gebracht aan Fisherman's Wharf om een hapje te gaan eten. We kwamen langs de pier van Alcatraz en besloten maar meteen even kaartjes te gaan regelen voor de boot. Dit bleek lastiger dan verwacht. De nachttour zat al voor 3 maanden vol en de eerst beschikbare kaarten voor de dagtour waren voor 3 dagen later, terwijl de boot toch echt bijna elk half uur erheen gaat. Gelukkig bleven we een week dus konden we alsnog kaartjes kopen.

De dag erna hebben we een citypass gekocht zodat we de hele week gratis met het openbaar vervoer mee konden en ook een aantal dingen gratis konden gaan bezichtigen. We zijn maar meteen naar het Aquarium of the Bay gegaan. Hier kun je weer allerlei soorten rare vissen bewonderen en ook aanraken. Dit is ons favoriete gedeelte geworden. We hebben een haai, rog en zelfs weer een slang aangeraakt. Hierna zijn we een kijkje gaan nemen bij de pier waar alle zeeleeuwen liggen te zonnen. Je rook al vrij snel dat je goed zat en ook kon je de zeeleeuwen al van een enorme afstand horen. Wat gaan die beesten tekeer zeg! Maar het is zeker leuk om deze beesten daar te zien rondhangen. Het is een ander gevoel dan in de dierentuin of op het strand in Nieuw-Zeeland. Hierna zijn we nog wat verder de kade afgelopen tot we bij een pier kwamen waar allemaal oude schepen lagen. We zijn er niet opgeweest, maar hebben ze wel even van dichterbij bekeken. Vooral het grote vlaggenschip was erg indrukwekkend. Zoals we al eerder vertelde is SF een hele heuvelachtige stad. We wilde daarom met het bekende oude trammetje de heuvel op om Lombard Street te gaan bekijken. Dit is het bekendste weggetje van SF. Dit loopt namelijk in een aantal kronkels van de heuvel af en tussendoor staan allemaal struiken en planten. Hierna hadden we flink honger en zijn we bij een mooi italiaans restaurantje gaan eten waar ze echt heerlijke lasagna hadden. Daarna zijn we terug gegaan richting de pier omdat we een boottocht gingen maken onder de golden gate bridge door en op de terugweg om Alcatraz heen. Het vervelende aan SF is dat het er opzich wel lekker warm is, maar zodra je op het open water komt het ijskoud is. Gelukkig hadden we een trui meegenomen en viel het dus nogal mee met de kou. Het was prachtig om de Golden Gate Bridge van dichtbij te zien en er ook echt onderdoor te varen. Pas dan kun je echt goed zien hoe de brug gebouwd is. Hierna gingen we nog om Alcatraz heen, maar dit was minder bijzonder omdat we wisten dat we de dag erna toch erheen zouden gaan. Vanaf het water ziet SF er nog mooier uit, omdat je dan pas echt goed ziet hoe heuvelig de stad werkelijk is. Daarna zijn we gaan shoppen in China Town en hebben we alle souveniers gekocht die we niet vanuit China konden meenemen. Vreemd genoeg was de prijs er nog bijna gelijk ook.

De dag erna gingen we een aantal musea bezoeken. We bezochten een museum wat tegelijkertijd ook een soort dierentuin was. Ze hadden namelijk zowel opgezette dieren als echte beesten. Ze hadden er een hele grote vlindertuin waar echt de mooiste tropische vlinder zaten. Ook hadden ze er een groot aquarium en een broedkooi voor struisvogels. Hierna zijn we naarhet Modern museum of Artgeweest. Dit museum is vorig jaar in het nieuws geweest omdat er gewoon iemand naar buiten is gelopen met een picasso onder zijn arm. Hierna zijn we even naar een nieuwe bios gelopen om kaartjes te halen voor Madagascar 3d. De film die pas 2 maanden later in Nederland in de bios kwam. We zijn even een hapje gaan eten om vervolgens dus naar de bios te gaan. De film was net 1 dag uit en er waren maar 2 andere mensen in de hele zaal te zien. De film draaide dan ook ongeveer 10x per dag in het engels en dan ook nog een aantal keer in het spaans en zonder de 3d.

De dag erna stond dan eindelijk ons bezoek aan Alcatraz op het programma. Het was heel vreemd om op dat eiland rond te lopen. De meeste mensen kennen het natuurlijk van de crimineel Al Capone, maar dit was een lieverdje vergeleken bij andere criminelen die daar hebben gezeten. Je kreeg een koptelefoon op met een ingesproken rondleiding. Dit maakte alles heel indrukwekkend omdat je gevechten hoorde die uitbraken en ook mensen hoorde praten die er ooit gezeten hadden. Anders was het waarschijnlijk gewoon een gevangenis geweest, maar dit zorgde ervoor dat je echt een aantal jaren terug in de tijd ging en voelde wat bewakers en gevangenen destijds ook voelde.

De dag erna was het nog wat tijd voor sightseeing. We hebben postcard row bezocht. Dit zijn 5 bekende huisjes die veel in films voorkomen en nog een museum waar je allemaal wetenschappelijke trucjes kon doen. Robbin heeft er uit een wc pot gedronken en we hebben wat met magnetisch zand gespeeld. Hierna was het tijd voor een strandwandeling en ons klaar maken voor de dag erna.

We moesten namelijk die ochtend om half 6 op om een bezoek te brengen aan Yosemite Park. Dit natuurreservaat staat bekend om zijn indrukwekkende bergen en watervallen. De reistijd is alleen enorm. Je moet je voorstellen dat Yosemite Park tussen Las Vegas en SF in ligt. We moesten dus ongeveer 5 uur met de bus heen en weer 5 uur terug. Onderweg hadden we wel hele mooie uitzichten dus het was de reis zeker waard. Eenmaal aangekomen in Yosemite Park keken we onze ogen uit. We gingen eerst naar een plek die tunnelview heet. Hier zie je links en rechts van je allemaal enorme rotspartijen en watervallen, zoiets moois hadden we nog nooit gezien. Daarna zijn we naar the village gegaan waar we wat tijd voor onszelf kregen. We zijn naar een waterval gelopen en hebben met open mond staan kijken vanaf hoe hoog het water wel niet naar beneden kwam. Ook hebben we een rivier bezocht waar je naar The halve Dome kon kijken. Dit is een berg met een half ronde koepel erop die er eigenlijk tegennatuurlijk uitziet. Naast al deze prachtige bergen moet je wel constant op je hoede zijn voor ratelslangen die er helaas ook erg veel voorkomen. Ze adviseren dan ook dat je constant naar de grond kijkt als je rondloopt om niet verrast te worden door een slang die ergens in het gras verborgen zit. Gelukkig zijn we er weer heelhuids vanaf gekomen. Op de terugweg konden we nog genieten van een schitterende zonsondergang en wisten we dat het helaas bijna tijd was om weer huiswaarts te keren.

De dag erna hebben we SF achter ons gelaten en hebben we voor een nacht in een klein plaatsje in de buurt van het vliegveld geslapen. Omdat dit meer in het binnenland lag, was het hier ook meteen 38 graden. We hebben dan ook snel een overdekt en met airco gekoeld winkelcentrum opgezocht en hebben rustig wat gewinkeld en wat gegeten. De ochtend erna werden we opgehaald en met een taxi naar het vliegveld gebracht. Robbin was jarig, maar echt tijd om te vieren was er dus niet. We wisten dat er 3 vliegtuigen op ons stonden te wachten en we hoopte niet dat er op de laatste dag iets mis zou gaan. Natuurlijk was dit wel het geval. Toen we op het vliegveld aankwamen konden we niet inchecken. We stonden niet op de passagierslijst en waren niet bekend in het systeem. Schijnbaar een bekent probleem bij American Airlines. Na wat telefoontjes over en weer met het hoofdkantoor kregen we eindelijk een ticket, maar onze vlucht ging al binnen een uur vertrekken en we moesten nog langs de controle waar een rij stond van wel 400 mensen. De paniek sloeg lichterlijk toe en we wisten nog geeneens of onze koffers naar amsterdam, londen of alleen naar Los angeles gingen. Met heel veel geluk zaten we eigenlijk in het vliegtuig en toen volgde nog meer slecht nieuws. Iemand was bij de ingang van het vliegtuig onwel geworden en niemand kon naar binnen toe en dus hadden we vertraging. We hebben een uur in een warm vliegtuig gezeten voor we eindelijk konden opstijgen. Daarna in Los Angeles moesten we erachter zien te komen waar onze koffers waren. Een hulp van Air New Zealand vertelde ons dat als het goed is de kofffers meegingen naar Londen maar dat we het daar pas konden navragen. Hierna volgde een lange vlucht van 10.5 uur. Het bericht dat we bijna in Londen waren kwam dan ook als geroepen. Door onze ramen zagen we de Theems en het reuzenrad en de Big Ben. We waren helemaal kapot, maar wel weer op Europees grondgebied. Eenmaal aangekomen maakte we weer een fout waardoor we door de douane gingen en weer helemaal met een metro naar een andere terminal moesten. Gelukkig was dit geen probleem want we moesten in Londen toch nog 3 uur wachten. Deze tijd hebben we wederom besteed aan een beetje shoppen en voor ons uit staren. Een reis van 18 uur hakt er namelijk behoorlijk in. Daarna gingen we met KLM terug naar Nederland. Toen we in het vliegtuig stapte zagen we meteen een bekend gezicht. Prinses Mabel zat met haar kinderen ook in het toestel. De vlucht zou maar 45 minuten duren dus we waren echt bijna thuis. Het was alleen jammer dat we nog een uur op de landingsbaan gestaan hebben omdat we niet mochten vertrekken. Maar na een reis van ongeveer 24 uur waren we eindelijk weer thuis. Onze ouders werden op schiphol nog gevraagd voor: Hello Goodbye, maar gelukkig wilde ze niet meewerken. We moesten er niet aan denken om na zon lange reis nog op tv te moeten ook.

Het laatste verhaal is iets langer geworden dan gepland, maar we willen in ieder geval iedereen bedanken voor het volgen van de site, de leuke berichtjes, de foto ruimte en de interesse die getoond is tijdens onze reis.

De foto's van onze laatste dagen in de USAstaan ookonline!

Groetjes Chantal en Robbin

Viva Las Vegas + Grand Canyon

Hallo allemaal,

Hier alweer een verhaal over de één na laatste bestemming van onze reis: Las Vegas. Na een busrit van 6.5 uur door de woestijn kwamen we aan in de gokstad Las Vegas. Het eerste wat ons opviel toen we uit de bus stapte was hoe enorm heet het er was. Het was rond de 42 graden met een harde warme wind. We waren dan ook erg blij toen we eindelijk in ons airco gekoelde hotel aankwamen.

In Las Vegas zijn alle hotels tegelijkertijd een casino of misschien kun je beter zeggen dat het andersom is. Alle casino's zijn ook een hotel. Je moet eerst langs een hele rij gokautomaten voor je bij de receptie aankomt. We hadden wel erg geluk met onze kamer want het was echt een paleisje. Een enorme tv aan de muur en een kingsize bed. Het hotel zelf was in de vorm van een groot kasteel en zat aan het begin van de Strip. De bekende straat waar alle hotels en casino's te vinden zijn.

Toen de zon onder was (dit was in Las Vegas pas om half 9) zijn we over de strip gelopen om te gaan kijken naar een paar bekende hotels. Alles is geweldig verlicht en je ziet het ene grote hotel na het andere. Naast ons zat New York, New York. Dit hotel heeft het vrijheidsbeeld voor hun hotel staan en het hotel/casino zelf is in de vorm van de skyline van NY. Verder zijn er bekende hotels zoals het Bellagio (het hotel met de bekende fonteinshow), Le mirrage (het hotel met de vulkaan die om het uur uitbarst) en nog een hotel waar Parijs in het klein is nagebouwd met een eiffeltoren en grote ballon aan de buitenkant. We besloten langzaam aan maar weer terug te gaan naar ons hotel en de rest een andere dag te bekijken.

De volgende dag was een speciale dag want er was iemand jarig. Ik (chantal) werd 25 jaar en dat moest natuurlijk gevierd worden. We hadden nog niks gepland voor Las Vegas dus zijn naar een ticketbureau gegaan om te kijken wat de mogelijkheden waren voor die avond. Ik wilde heel graag naar de show van Cirque du Soleil over Elvis Prestley. Het bleek zo te zijn dat er op het moment 8 shows van Cirque du Soleil speelde, maar we bleven toch maar bij onze eerst keus: Viva Elvis. Na de kaartjes te hebben gehaald zijn we de rest van de dag lekker bij het zwembad (lees: 8 zwembaden) van het hotel gaan liggen. Hier draaien ze gelukkig de hele dag 'uitgaansmuziek' dus voelde ik me toch echt wel een beetje jarig. 's Avonds gingen we op weg naar het Aria hotel om te gaan kijken naar onze show. Het was in één woord een geweldige avond. Het was een kruising tussen een musical en een Cirque du Soleilshow. Het was dus niet alleen maar acrobatiek, maar ook zing en dans en filmbeelden van The king of Rock & Roll. We vonden allebei de muziek van Elvis niet helemaal geweldig, maar na deze show konden we alle nummers wel meezingen en bleken er veel nieuwe hits op de liedjes van Elvis gebaseerd te zijn. We hebben er ook nog 2 gratis souveniers aan over gehouden. Een hele grote drinkbeker en een sjaaltje met opdrukking. Die laatste kwamen vanuit de lucht naar beneden vallen tijdens het laatste nummer van de show.

De dag erna zijn we eerst weer even naar het zwembad gegaan om vervolgens de hotels bij daglicht te gaan bekijken. Dit bleek achteraf niet zon heel slim plan, omdat het echt heel warm was en we hier allebei een beetje last van kregen. Maar omdat veel shows ook al overdag beginnen wilde we toch even een kijkje gaan nemen bij de fontein van het Bellagio, de tuin van het Tropicana hotel (ze hebben hier flamingo's en andere beesten) en bij de show van Treasure Island. Dit is een show met 2 grote piratenschepen, een paar schaarsgekleede vrouwen en een aantal rare piraten. Het acteerwerk is niet om over naar huis te schrijven, maar verder was het wel mooi om te zien hoe één van de schepen echt naar de ander toevaarde en ook nog zonk. Daarna zijn we onze Grand Canyon tour gaan regelen en hebben we meteen kaarten besteld voor David Copperfield. We hadden het zo gepland dat we van de Grand Canyon terugkwamen en dan savonds nog naar zijn show konden gaan. 's Avonds zijn we nog even de strip op te gaan om nog wat langer bij het Bellagio te gaan kijken. Elk kwartier is er een show met de fontein en elke keer is het met andere muziek en doen de fonteinen iets anders. Als de kanonnen heel hoog spuiten hoor je het water ook echt knallen net alsof het uit een echt kanon komt. Alles is ook nog eens verlicht wat het hele spektakel nog mooier maakt. Om 12 uur snachts is de laatste voorstelling en doen ze altijd het amerikaanse volkslied spelen. Toen we terugkwamen zijn we ook nog even langs Ceaser's Palace gelopen (het hotel uit de film: The Hangover). Hier hebben ze heel Rome na gebouwd dus in even tijd loop je langs het Colloseum, De Trevifontein en ga zo maar door, terwijl je aan de andere kant van de straat naar Venetie kijkt. Alles kan in Vegas......

De dag erna moesten we er heel vroeg uit. De bus kwam ons om kwart over 6 ophalen om naar de Grand Canyon te gaan. De busrit erheen zou ongeveer 3.5 uur duren en eenmaal aangekomen konden we met een shuttlebus richting de diverse uitkijkpunten. Wat ze ons alleen niet hadden verteld was dat de weg erheen opzich goed was tot 20 kilometer voor aankomst. De weg werd hier eerst heel hobbelig waardoor het net leek of de bus uit elkaar ging vallen en daarna ook heel stoffig, waardoor heel de bus vol met stof kwam te zitten en het net leek of je in een wild west film terecht was gekomen. Wel hebben we de Joshua Tree gezien, wat meer een soort groot uitgevallen cactus blijkt te zijn. De buschauffeur heeft ook nog eindeloos doorgezeurd over de manier om alles te zien en daarna op het goede punt te eindigen, namelijk het punt waar we zouden worden opgehaald. Dit was namelijk niet het punt waar hij ons naartoe bracht. Hij vertelde namelijk dat altijd weer mensen in de bus het verkeerd doen waardoor hij op de terugweg vertraging oploopt en de beveiliging moet worden ingeschakeld om deze mensen te zoeken. Wij dachten: zo moeilijk is het niet , dus je moet wel heel dom zijn om dit fout te doen.....hierover later meer......

Eenmaal bij de Grand Canyon aangekomen gingen we eerst met de bus naar Eagle Point. Dit heet zo omdat er bij dit uitkijkpunt duidelijk de vorm van een arend in de rotsen te zien is. Het is een ongelofelijk gevoel als je daar op de rand van de rotsen staat en een redelijk diep gat in kijkt. Overal waar je kijkt zie je mooi gevormde rotsen en helemaal beneden de Colorado River. Je had hier ook de skywalk. Dit is een uitkijkbrug die over de Canyon uitsteekt. We hebben besloten hier niet op te gaan, omdat je geen fototoestel mee mocht nemen en je er precies 10 minuten overheen mocht lopen om daarna de volgende groep weer te laten gaan. Het is veel leuker om zelf dicht naar de rand te lopen en dan er even stiekem overheen te kijken. Wij waren zelf naar de West-Rim gegaan van de Canyon, omdat hier meer te doen was en omdat het minder ver rijden was. Je hebt ook de South-Rim en hier is het diepste punt van de Canyon, maar meer is hier ook niet.......

Verder hadden ze ook nog een indianendorp nagebouwd waar je kon zien hoe de mensen vroeger in de verschillende huisjes leefde. Je moest hier overal wel uitkijken, want je zit natuurlijk gewoon in de woestijn dus jawel er zitten ratelslangen. Soms hoorde je er ook één ratelen, maar gelukkig hebben we er geen gezien. Daarna was het tijd om weer in de bus te stappen naar het volgende uitkijkpunt. Dit uitkijkpunt was misschien nog wel mooier dan Eagle Point. Hier kon je nog beter de rivier onder je zien lopen en zag je ook de helicopters door de Canyon vliegen. Na onze ervaring in het vliegtuig vanaf de Cook Eilanden wilde we niet meer in een klein soort vliegtuig, dus hebben we dit ook niet gedaan. Na nog even genoten te hebben van het uitzicht zijn we in de bus gestapt richting de terminal waar we afgezet waren. Hier hebben we een andere bus gepakt naar een Cowboydorp. Hier kreeg je ook een heerlijke maaltijd en werden we uiteindelijk weer opgehaald door onze chauffeur. Hier kon je schieten met pistolen naar elkaar, goud zoeken, lasso werpen en plaatsnemen op een paard. Ook kon je een oude gevangenis van binnen bekijken etc.

Aan het einde van de middag gingen we moe en oververhit weer terug naar de bus. De chauffeur had de bus al open dus konden we rustig plaatsnemen. Om half 3 was het tijd voor onze telling om daarna via de Hooverdam terug te keren naar Vegas. De chauffeur telde en hij miste 7 mensen. Die waren vast nog ergens in het dorpje toch????? Maar nee hoor, we waren echt 7 mensen kwijt. 4 kwamen 10 minuten na tijd alsnog aan, maar nog steeds miste we 3 mensen. Ze moesten de security bellen (veiligheidsprocedure) en die moest ze gaan zoeken. Het enige waar ze je aan herkennen is een blauwe sticker met nummer 5 erop (het busnummer). Na een half uur kwamen ze eindelijk met een busje eraan en konden we vertrekken. Ze bleken bij de terminal te staan waar we ook afgezet waren.................het was dus toch moeilijker dan wij dachten om de bus terug te vinden..........

Daarna zijn we nog een kijkje gaan nemen bij de Hooverdam. Dit is ook echt een indrukwekkend gezicht. Eerst rij je over een brug boven de hooverdam en zie je het water aan de ene kant en een heel groot gat aan de andere kant en daarna rij je over de dam zelf heen om vanaf de andere kant een aantal mooie foto's te kunnen maken. De beveiliging is wel erg streng dus onze bus werd eerst onderzocht op explosieven en andere zaken. Hier bij de Hooverdam was het nog heter dan in de Grand Canyon. Bijna 50 graden!!!

Toen we terug waren in Vegas zijn we eerst even een hapje gaan eten om vervolgens naar de show van David Copperfield te gaan. We bleken allemaal aan tafeltjes te zitten en de zaal was redelijk klein. Wij werden meteen al gevraagd als vrijwilligers, maar omdat we niet getrouwd waren ging het uiteindelijk gelukkig niet door. Het was verder echt een hele mooie show met zowel spectaculaire trucs, maar ook kleine trucs en voorspeltrucs. Het ene moment stond er ineens een enorme auto op het podium en het andere moment kreeg hij het voor elkaar om 18 mensen weg te toveren (die daarna wel achter een verklaring moesten tekenen dat ze niet zouden vertellen hoe de truc in elkaar zat). Natuurlijk weet je dat overal een manier voor is om deze trucs uit te voeren, maar je zit er met je neus bovenop en nog begrijp je er niks van........

De dag erna was het na wat tijd aan het zwembad alweer tijd om Vegas achter ons te laten. Natuurlijk hebben we ook nog een beetje gegokt, maar uiteindelijk hebben we niks gewonnen en ook niks verloren....

Het was tijd om te beginnen aan de lange reis naar San Francisco, maar hierover later meer.....

De foto's van Vegas volgen snel........

Groetjes!!!

Los Angeles: Eén groot filmdecor

Hallo allemaal,

Na de opschudding op het vliegveld verliep de reis naar Los Angeles verder heel goed. Gelukkig hadden we in tegenstelling tot andere vluchten een stuk minder turbulentie wat ervoor zorgden dat we allebei zelfs heel even hebben kunnen slapen in het vliegtuig. We moesten natuurlijk nog wel even een douaneformulier invullen voor onze aankomst in de USA. Hier zagen we het meeste tegenop. We hadden al veel verhalen gehoord over hoe streng de douane hier is en waren voorbereid op een geheel vragenvuur. Vooral omdat wij van de Cook Eilanden afkwamen en de security daar ernstig onder de maat is. Eenmaal aangekomen in LA moest iedereen het vliegtuig uit, ook de passagiers die nog door gingen naar Londen met hetzelfde vliegtuig. We gingen in de rij staan en waren vrij snel aan de buurt. Onze paspoorten werden gescand, vingerafdrukken afgenomen, foto genomen even een vraag waar we gingen slapen en we mochten doorlopen. Daarna moesten we nog door de quarantine afdeling. We waren bang dat onze hele tas leeg moest omdat we hadden aangegeven dat we dingen van hout bij hadden en ook medicijnen, maar nee hoor de man die er stond keek niet eens naar ons kaartje en we konden meteen doorlopen.

Eenmaal aangekomen in LA viel ons meteen al iets op. Overal waar we met onze shuttle reden zagen we laagbouw en heel veel restaurants. LA heeft maar een paar hoge gebouwen en de rest is allemaal vlak. Het weer was prachtig dus dit was in ieder geval fijn. We konden weer wel wat zon gebruiken na onze tropische storm op de Cook Eilanden. Ons hotel zat aan hollywood Boulevard dus we konden meteen nadat we waren aangekomen over de walk of fame lopen. Het viel ons wel op dat de walk of fame helemaal niet goed bijgehouden wordt. Tegels zijn kapot, liggen scheef of zijn heel vies. Verder is het wel leuk om een beetje rond te kijken of je bekende sterren ziet liggen.

De dag erna hebben we een Los Angeles kaart gekocht zodat we gemakkelijk allerlei bekende attracties konden gaan bezoeken. We zijn begonnen bij Madame Tussauds hier staan heel veel bekende sterren zoals: Jennifer Aninston, Brad pitt, justin Timberlake, George Clooney etc etc. Sommige lijken net echt en als je met ze op de foto gaat ben je echt bang dat ze ineens gaan bewegen. Daarna hebben we iets gedaan wat eigenlijk heel fout is, maa wel grappig. We zijn in een tourbus gestapt waarmee je de huizen van de sterren bezoekt. Hoogtepunt hier was vooral het uitkijkpunt over Los Angeles vanuit de Hollywood hills. Verder was het wel grappig om de verhalen achter de huizen te horen. Ook hebben we het huis gezien waar Micheal Jackson is overleden en dat was nog wel indrukwekkend. Ook rij je over Rodeo Drive waar alle bekende en vooral dure winkels van LA gevestigd zijn. De rest van de dag hebben we genoten van de zon en van alle rare figuren die op hollywood Boulevard staan. Als afsluiting van de dag kregen we een rondleiding door het Kodak Theater. Hier worden jaarlijks de oscars uitgereikt. Helaas mochten we geen foto's maken, maar het is echt een heel mooi theater. Ook de backstage verhalen zijn heel leuk om te horen.

De dag erna zijn we naar Universal Studios geweest. Dit is een soort pretpark en echte filmstudio in één. Je kunt in allerlei attracties die over films gaan. Zo zijn we in Jurassic Park the ride geweest. Dit is een wildwaterbaan door Jurrasic Park heen. Ook zijn we in transformers the ride geweest. Hier zit je met een 3d bril op in een karretje op een rails. Het is een combinatie van een simulator, een achtbaan en een 3d film inéén. Dit was echt verreweg de beste attractie die we ooit ergens bezocht hebben. Ook is er nog een achtbaan gebaseerd op de film the Mummy. We hebben hier ook nog een studiotour gedaan waarbij je ondertussen ook met je karretje in een aantal filmsets terecht komt. Er komt dan ineens een waterval naar beneden, of je staat in een metrostation en dan is er een aardbeving waardoor er van alles ontploft en water naar binnen loopt. Om even een samenvatting te geven, we hebben hier echt een superdag gehad.

De dag erna was het tijd voor wat sightseeing en hebben we Downtown LA bezocht. Dit is het zakencentrum van de stad. Bekende gebouwen die er staan zijn oa de Disney music hal, Stapless Center (waar de LA lakers hun wedstrijden spelen) en het kantoor waar de Washington Post wordt samengesteld. We hebben hier ook een bezoek gebracht aan het Grammy Museum. Dit museum staat in het teken van de Grammy awards. Er is van alles over muziek te vinden en ook kun je zelf bijvoorbeeld singstar spelen of een eigen lied mixen of componeren. Ze hadden het museum heel mooi ingericht zodat je ook als je niet van muziek houdt genoeg kon zien en doen. Daarna hebben we een bezoek gebracht aan de Imax bioscoop. Hier hebben we een film gezien over de noordpool. Het is echt heel gaaf om een 3d film te zien op een scherm dat een hele wand beslaat. Het is dan echt of je er middenin zit.

De dag erna begon met een rondleiding door de Paramount Pictures studios. Hier worden shows en films opgenomen. Een voorbeeld van een bekende show is de Dr Phil show. Het is heel mooi om door de decors van films te rijden en te kijken hoe ze alles bouwen. leuk om te weten is dat ze hetzelfde decor wel voor 100 films gebruiken maar dat het er door kleine aanpassingen toch elke keer weer anders uitziet. Zo hadden ze een gebouw op de hoek van de straat wat in de Spiderman films was gebruikt als bar waarin het meisje zingt en Peter Parker met zijn date gaat kijken, maar dit gebouw is ook in 60 andere films te zien. Ze lieten telkens voorbeelden hiervan zien, zodat je nu weet hoe je deze sets kunt herkennen. Ook hebben we nog in het filmtheater gezeten waar ze veel filmscreenings doen. De regisseur kijkt dan hoe het publiek op de film reageert en past dan dingen in de montage aan. Robbin zat natuurlijk net weer op de stoel waar Steven Spielberg altijd zit als hij bezig is met zijn films te screenen.Voor de mensen die South Park kennen nog een leuke anekdote: Het verhaal van Tom Cruise die zich opsloot in de kast is daar echt gebeurd. Tom Cruise heeft een kantoor gehad in de studios en toen is op een dag een fan omhoog geklommen en Tom Cruise heeft zich in de kast opgesloten tot de fan werd weggehaald door de security, eerder wilde hij namelijk niet eruit komen. We hebben echt een leerzame dag gehad alleen weten we nu wel dat we echt meer films moeten gaan kijken. Het was alleen wel jammer dat we een beetje in de komkommertijd qua opnemen er waren. De films worden namelijk vaak midden in de zomer opgenomen en de shows van september tot maart. Je hebt dan kans om veel meer bekende acteurs tegen te komen die aan het werk zijn.

Daarna zijn we nog even langs de Tattoo studio van Kat von D gelopen bekend van de tv show LA Ink. Maar deze zaak ziet er heel anders uit dan op televisie. Het is in het echt veel kleiner en is ook meer een attractie geworden dan een echte tattoostudio. Er zit een giftshop naast en alles in de shop zelf is afgezet zodat je alleen naar binnen kunt als je een afspraak hebt. De show is inmiddels gestopt dus filmopnames worden er niet meer gemaakt. Daarna hebben we op Hollywood Boulevard nog even gekeken naar de Gumball 3000. Dit is een autorally die dwars door amerika gaat en eindigde in LA. We hebben hier een paar mooie karretjes voorbij zien komen.

Vrijdag stond er nog een filmdagje op het programma. We zijn begonnen met het Hollywood museum. Hier zijn allerlei dingen te vinden die over films gaan. Ze hebben hier in de kelder ook de cel van Hannibal Lector staan, dit was echt een beetje angstaanjagend. Gelukkig stond er niemand achter het glas :). Verder was er een tentoonstelling over Marlyn Monroe en stonden er nog wat bekende kledingstukken van bijvoorbeeld Micheal Jackson etc. Daarna was het tijd voor het hoogtepunt van het bezoek aan LA. Een rondleiding door de Warner Brothers studios. Deze tour duurt 2.5 uur en je ziet enorm veel bekende sets en hoort leuke verhalen van achter de schermen. Voor mij (chantal) was dit echt een hoogtepunt omdat hier de grootste delen van de serie Friends zijn opgenomen. Ik was dan ook blij dat onze tourguide soms vroeg: wie herkent dit uit Friends? en ik elke keer het antwoord kon geven, zonder dat de rest er ook maar iets van begreep. Je ziet namelijk vaak niet meer dan een grasveld of een trap die ooit is gebruikt. Verder was er ook een tentoonstelling met bekende auto's die in films zijn gebruikt. Zo staan er 2 Batmobiels, de auto uit Harry Potter, de auto van Austin Powers en de auto die gebruikt is in de Hangover (1 van de 2, want de andere is natuurlijk compleet kapot gemaakt). Daarna kwamen we in het magazijn waar alle decors worden gemaakt en alle props worden bewaard. Dit zijn dingen die gebruikt zijn in sets en die te huur zijn voor allerlei productie maatschappijen. Als verrassing mochten we kijken naar een set die helemaal nog in orginele staat was opgebouwd, ze wilde alleen niet vertellen welke set het was. Toen we binnen stapte bleek het de set van Friends te zijn en wel Central Perk. Echt geweldig om deze set met eigen ogen te zien terwijl je al 100x alle afleveringen hebt zitten kijken. De tour eindigde in het museum waar heel veel orginele Harry Potter items te vinden waren en ook nog een paar dingen uit de serie van Friends en Matrix.

Hoewel het de dag erna geen strand weer was, zijn we wel naar het strand geweest. Om precies te zijn naar: Santa Monica beach. Bekend van de tv serie Baywatch, wie kent het niet. Er staan inderdaad lifeguards huisjes net zoals uit de serie alleen Pamela Anderson loopt er niet meer rond. Verder is er een pier met een Lunapark en kun je vanuit daar oa Rodeo Drive bezoeken. Dit hebben we dan ook gedaan en zo kregen we ook meteen een leuk idee van de omgeving. Santa Monica ligt aan Beverly Hills en is dus echt het rijkere gedeelte van LA. Dit is meteen terug te zien aan de restaurants en winkels. Op Rodeo drive aangekomen zie je de duurste auto's voorbij komen. Ook staat er een Bugatti Veyron en deze auto is echt heel zeldzaam. We hebben even wat bij de etalages staan kijken en zijn daarna weer terug gegaan richting het strand. Teruggekomen op de Santa Monica pier hebben we een achtbaanritje gemaakt en zijn we in het reuzenrad geweest.

De laatste dag hebben we een bezoek gebracht aan Long Beach Aquarium. Dit is een groot aquarium met haaien en andere vissen. Het leuke aan dit aquarium was dat je de beesten ook mocht aaien. Natuurlijk niet wanneer het voedertijd was, want je wilt natuurlijk niet dat ze denken dat je vingers eten zijn......

Zoals jullie kunnen zien is het een beetje een lang verhaal geworden, maar dit komt omdat we echt veel gedaan en gezien hebben in LA. We hadden dan ook supermooi weer waardoor we veel hebben kunnen doen. De foto's komen hopelijk morgen op de site, maar dit ligt een beetje aan de internet verbinding.

Sorry voor de eventuele typfoutjes, het is nu namelijk al midden in de nacht en zitten in de bus!

Groetjes

Cook Eilanden: Een echt tropisch paradijs (met alles wat hier bijhoort...)

Hallo Allemaal,

17 mei tegen middernacht vertrokken we vanuit Auckland om 3.5 uur later na een verschikkelijke vlucht aan te komen op de Cook eilanden, waar het toen pas net 17 mei was. Raar hoe je met een vlucht van 3.5 uur 24 uur terug in de tijd kan vliegen. Last van een jetlag heb je gelukkig niet omdat het 24 uur verschil is. De vlucht er naartoe had er echter wel voor gezorgd dat we helemaal kapot daar aankwamen. We hebben 2 uur lang enorme turbulentie gehad en kwamen ook nog in een onweersbui terecht. Eenmaal op de Cook eilanden aangekomen kregen we meteen een figuurlijke klap in ons gezicht. We kwamen uit Auckland waar het 19 graden overdag was en hier was het snachts toen we aankwamen maar liefst 26 graden met een luchtvochtigheid van bijna 100 %. Dit betekent als je inademt dat je de waterdruppels in je keel voelt lopen even wennen dus. Op het vliegveld werden we wel begroet door een man die tussen de bagageband in met zijn gitaar gezellig liedjes stond te zingen, erg tropisch allemaal!

Eenmaal naar ons hotel gebracht maakte we al meteen kennis met de lokale bevolking. Tropisch eiland staat voor tropische bewoners, de reuzenkakkerlak. Een kakkerlak van zon 10 cm zat vrolijk op de muur achter ons bed. Nadat onze chauffeur deze op professionele wijze had verjaagd (lees: met zijn blote hand erheen zwaaien zodat hij op de grond terecht kwam en de kamer uit liep) komen we eindelijk gaan slapen. Van slapen kwam alleen weinig want wat is het warm zonder airco zeg!

De volgende ochtend zijn we eerst naar Averua gegaan. Dit is de 'hoofdstad' van Rarotonga het eiland waarop we zaten. We werden wel meteen met ons neus op de feiten gedrukt. Hier en daar was wat informatie te vinden over de Dengue epidemie die op dat moment leek te gaan heersen en overal langs de weg zie je bordjes met: Tsunami evacuatie route. Eenmaal in de 'hoofdstad' aangekomen hebben we een paar boodschappen gedaan en even rondgekeken. Meer dan een paar cafe's en wat winkeltjes waren er niet. Er rijdt 1 bus op het eiland die je om het uur kunt nemen dus als je hem net mist moet je weer een uur wachten.

De volgende ochtend zijn we richting Aitutaki gevlogen. Dit is een veel kleiner eilandje ten noorden van Rarotonga. De vlucht werd uitgevoerd door Air Rarotonga. Een boarding pass was niet nodig, je kreeg gewoon een kassabonnetje. Daarnaast hoefde je ook geen paspoort of iets te laten zien, het was dus net als de bus nemen. Dat bleek in vele opzichten te kloppen want ook het vliegtuig bleek niet veel groter te zijn dan een bus. Er konden 33 mensen in en 1 piloot en een soort van stewardes, maar die kon niet staan in de cabine. Verder had het vliegtuig 2 propellors en dat was het wel zon beetje, na een aantal schietgebedjes gingen we dan toch eindelijk de lucht in. De vlucht verliep opzich goed alleen bij het dalen kregen we wat turbulentie. Dit voelt bij zon klein vliegtuigje alleen net of je neer gaat storten, want alles begint te schudden en de motor klinkt ook ineens heel anders. Eenmaal door de wolken heen kregen we een schitterend uitzicht over de lagoon met als hoofdeiland Aitutaki waar we de komende dagen zouden gaan verblijven.

Op het vliegveld werden we opgehaald Matthias. Hij is de eigenaar van Matriki beach huts. We hadden voor ons verblijf een strandhut uitgekozen met een boven en onderverdieping. Wij verbleven in het onder gedeelte. Het was op dit eiland wel even terug naar de basis. De douche bestond uit een hokje (met alleen dicht gaas ervoor) met wat plankjes met het zand daar meteen weer onder en de douchekop was een tuinslang met gaatjes erin. Warm water had je alleen als de zon had geschenen anders was het water ijskoud. De wc was elders op het terrein, maar dit was gelukkig wel een gewone wc pot. De hut had ook een klamboe en deze hadden we zeker nodig. Op Aitutaki zitten namelijk duizenden muggen en ze steken zowel overdag als snachts. Daarnaast had deze hut nog wat andere bewoners zoals 2 gekko's die snachts enorm veel lawaai maakte, wat andere insecten en natuurlijk de haan die net naast de deur zat en het nodig vond om de morgen al om half 3 aan te kondigen, maar weet je wat? Wij vonden het geweldig! We hebben hier echt de tijd van ons leven gehad.

Als je sochtends uit je hut stapte stond je midden op het strand 15 meter van de zee af, je kon kokosnoten uit de boom halen om uit te drinken en overal groeien bananenbomen en papayabomen. Meer dan heel de dag een beetje in een hangmat liggen, snorkelen en wat in het water liggen hoef je op Aitutaki niet te doen. De vissen zijn ook ongelofelijk. Zodra je in het water stapt zie je alles wat je overal ter wereld in de aquariums ziet. Blauwe, gele, doorzichtige, zwart/witte, langwerpige, platte vissen ga zo maar door.......

Het enige probleem was wel om aan eten en drinken te komen op het eiland. We gingen naar de 'supermarkt' en hier was geen water meer te krijgen. We hebben het bij nog 3 andere winkels geprobeerd maar zonder succes. Het was zaterdag en het bevoorraad schip zou pas weer dinsdag of woensdag aankomen met nieuwe spullen. Mensen op een resort hebben hier natuurlijk geen last van, maar zo blijkt dat als je zelf voor eten en drinken moet zorgen dit nog best een uitdaging is. Zo is op zondag daar alles gesloten inclusief alle restaurant op één na...heel veel keuze heb je dus niet.

We hebben zo 4 dagen heerlijk genoten alleen begon maandag het weer een beetje om te slaan. We hoopte wel dat het nog zou veranderen want we hadden voor dinsdag een lagoon cruise gepland staan en woensdag zouden we terug vliegen naar het hoofdeiland dus een kans om het een andere keer te doen was er niet. Dinsdagochtend bereikte ons echter het slechte nieuws dat de cruise werd afgelast. We hadden echter snel een oplossing bedacht. We hebben eerst gevraagd of er nog plaats was en we langer zouden kunnen blijven in de hut en hebben daarna de airline gebeld om onze vlucht te verzetten. Dit ging net zo makkelijk als even iemand opbellen om te zeggen dat je later komt.....het enigste wat ze vroegen was wanneer we meewilde en de vlucht was verzet. We gingen nu vrijdag terug en hadden dus nog 2 hele dagen extra op het eiland. De cruise ging uiteindelijk woensdag wel door al was het weer niet geweldig. Voor snorkelen maakt dit echter helemaal niks uit. Wat geweldig om in de lagoon tussen al het koraal en vissen te snorkelen. Hier zat nog meer variatie aan vissen dan aan onze kant van de lagoon. Wij hebben door deze cruise weer een nieuwe ervaring opgedaan en gaan zeker nog vaker snorkelen. Daarnaast zijn we ook nog naar een eiland geweest waar een hele vogelpopulatie hun jongen groot brengt. Omdat ze weinig mensen zien zijn ze ook niet bang en blijven ze gewoon zitten als je langsloopt. Verder waren de stranden spierwit en het water super blauw. We hebben ook nog een bezoek gebracht aan one foot island. Dit is een eiland in de vorm van een voet. Hier hebben we ook een stempel in ons paspoort gekregen van jawel: een voetje! (owke dit is niet helemaal het ware verhaal hoe we aan de stempel zijn gekomen). Het was namelijk zo dat er normaal iemand op dit eiland is om een stempel te geven, maar door het slechte weer waren veel cruises afgelast en was het kantoor daar ook dicht. We zijn toen bij terugkomst aan wal naar iemand gereden die Matthias kende en de stempel in zijn bezit had en hebben hem alsnog hier gekregen. Soms moet je een beetje creatief zijn toch?

De dagen erna werd het weer alleen maar slechter en slechter en was er zelfs sprake van een storm. Naast Matthias verbleef er ook nog een oostenrijker in één van de huts die hielp om een nieuwe hut te bouwen. We maakte elke avond dat we daar waren even een praatje met hem op het strand en de één na laatste avond van ons verblijf nodigde hij ons uit om bij Matthias thuis een drankje te komen doen omdat hij de dag erna weer zou vertrekken. Hij had speciaal een fles rum gekocht. De andere gasten die er verbleven (die ook allemaal op cruise mee waren gegaan) waren ook allemaal gekomen en het werd een gezellige avond. We maakte eerst kennis met een oostenrijks drankje: Crog. Dit is 2 doppen rum met 1 schep suiker, heet water en dan limoen. Met een beetje fantasie smaakte het een beetje naar een hete Mojito. Gelukkig was er ook cola dus de rest van de avond werd het rum-cola. We hebben 5 uur lang met iedereen gepraat en gelachen en echt weer een avond gehad om niet snel te vergeten.

De regen bleef echter aanhouden en een dag later was het ook voor ons tijd om dit prachtige eiland achter ons te laten. Maar wat hebben we genoten van de mensen daar die allemaal even vriendelijk zijn, de gekko's in ons hutje, de prachtige zonsondergang en het 'gewoon even niets doen'.

De vlucht terug was echter een echte nachtmerrie. Door de enorme wind en regen heeft het vliegtuigje de hele vlucht enorm geschut. Eén ding is zeker na deze ervaring zullen we niet snel meer in zon klein vliegtuigje stappen. Op het hoofdeiland moesten we onze bagage ophalen op straat. Je hoort het goed de bagage wordt daar gewoon de straat opgereden in een kar en daar haal je dan je tas weer op. We verbleven dit keer in een ander hostel met hele vriendelijke eigenaren. Ze hebben ons geholpen om nog voor die avond een eilandavond te boeken zodat we in ieder geval nog iets te doen hadden.

Ook dit was weer een super leuke ervaring. Veel muziek en dans de hele avond met heerlijk eten. Ook de presentator van de hele avond was heel grappig en zorgde er echt voor dat we een paar keer goed in een duik lagen. De volgende avond stond ons vliegtuig klaar om ons naar Los Angeles te brengen. Wel raar om internationaal te vliegen vanaf zon soort eiland. De bagage wordt gewogen met een gewone weegschaal en de security is niet meer dan een paspoort check en tas scan. Even brak er wel paniek uit want een man begon ineens dreigende taal uit te slaan. Hij werd meegenomen naar een apart hokje waar hij helemaal gefouilleerd werd en daarna kon hij weer in de vertrekhal plaatsnemen. Toen hij even later echter weer amok ging maken en ging dreigen dat hij van alles zou gaan doen hebben ze hem meegenomen en is hij gelukkig niet met ons meegevlogen richting LA.

Volgens mij hebben we nu nog de helft niet verteld van alles wat er op de cook eilanden gebeurd is, maar hopelijk hebben jullie in ieder geval een beetje een idee. De foto's zullen we morgen ook nog online gaan zetten.......

Groetjes vanuit alweer onze laatste bestemming: USA!

Auckland: Regen, Regen en nog eens Regen.....

hallo allemaal,

Hier een verhaal vanuit Auckland. Een beetje later dan je van ons gewent bent, want we hebben hier op de Cook eilanden, nauwelijks bereik gehad. Internet vind je hier slechts op een paar plaatsen en telefoon bereik heb je nergens.

Maar goed, in Auckland hebben we helaas slecht weer gehad. Je hebt in auckland veel uitkijkpunten omdat heel Auckland op 53 vulkanen is gebouwd. Helaas hebben we uiteindelijk maar 1 punt kunnen bezoeken en dit is One Tree Hill (bekend van het nummer van u2).

De eerste dag begon al meteen slecht dus besloten we naar Kelly Tarltons te gaan. Dit is een onderwateraquarium met Pinguins, haaien en andere vissen. Ze hadden hier ook de keizerspinguins die waren erg indrukwekkend om te zien, omdat ze echt groot zijn in het echt. Ze waren ook ontzettend dik trouwens! Ook hebben we hier zeesterren vastgehouden en gekeken hoe het voelt om door een inktvis beetgepakt te worden. Ze hadden ook een speciale zeepaardjes expositie. Er was hier een bijzonder soort te zien de dragon seahorse. Deze zijn best groot en zijn rood van kleur en hebben inderdaad best iets weg van een draak. De rest van de dag hebben we nog wat in Auckland rondgelopen en natuurlijk geshopt want dat ga je doen als het regent.

De dag erna begon meteen weer met regen (en met regen bedoelen we echt de regen waardoor je bijna niet de straat op kunt). Daarom zijn we naar het Auckland Museum gegaan een plek die we sowieso al wilde bezoeken. Hier kun je veel over de Maori cultuur terugvinden, maar ook zijn er exposities over de eerste en tweede wereldoorlog. Zelfs met hele gevechtsvliegtuigen. Hier zijn we een aantal uur gebleven om daarna terug te gaan lopen naar de stad, helaas bleek dit niet zon goed idee want de ene plonsbui volgde de andere op waardoor we zeiknat op onze hotelkamer aankwamen.

De derde dag zijn we naar one tree hill gegaan. Dit is één van de uitkijkpunten over Auckland. De boom waarna de berg is vernoemd is er helaas niet meer ,deze hebben ze neer moeten halen toen hij tijdens een storm beschadigd is geraakt. Er staat nu wel een groot standbeeld op de top. Op de top had je inderdaad een prachtig uitzicht over Auckland, alleen jammer dat het zo bewolkt was.

De laatste dag stond vooral in het teken van de voorbereidingen op de Cook Eilanden. Snel nog wat dingen printen voor de USA, Robbin naar de kapper en de laatste spullen aanschaffen zoals Deet. Ons had namelijk inmiddels het nieuws bereikt dat er een dengue epidemie was uitgebroken op het hoofdeiland en we hadden nu niet echt zin om de knokkelkoorts te krijgen. Toen we alles hadden zijn we met de bus naar het vliegveld vertrokken om vervolgens in het vliegtuig te stappen naar de Cook Eilanden. Het was in ieder geval weer een turbulente vlucht. Ze hadden een kleiner vliegtuig genomen dan in de planning stond en door het slechte weer onderweg leken we wel een paar stuiterballen, verschikkelijk! Maar toen we uiteindelijk op de cook eilanden aankwamen was alles weer vergeten. We werden vriendelijk begroet door een man die gitaar zat te spelen tussen de bagageband in.

Morgen vertrekken we alweer naar Los Angeles en meteen onze laatste bestemming de USA. Hier zullen we ook de foto's en het verhaal van de Cook Eilanden online gaan zetten.

Paihia: Bay of Islands

hallo allemaal,

Hier weer een nieuw verhaal uitNieuw-Zeeland. Dit keer over Paihia. Dit is een heel klein plaatsje in de Bay of Islands. Een prachtige omgeving ten noorden van Auckland. Het enige is wel dat het goed weer moet zijn want alles speelt zich op of rond het water af.

Na een busrit van 8.5 uur kwamen we in Paihia aan waar het op dat moment echt slecht weer was. Het stormde en regende enorm hard. Het was al laat in de avond dus zijn we snel even wat gaan eten om daarna onze hotelkamer op te zoeken. De dag erna was het weer niet beter geworden. De regen was nog erger geworden en de storm zelf ook. Het was zo erg dat we het hotel niet uit konden en dus maar wat hebben zitten kaarten en Yatzeeën.

De dag erna was het weer echter weer opgeklaart. De schade was alleen goed te zien, want de wegen lagen vol met schelpen en hout wat de hoge golven hadden meegenomen en de zee was helemaal bruin. We hebben eerst 2 excursies geboekt. Eén naarCape Reinga en een dolfijnencruise, waarbij dolfijnen zien gegarandeerd is. Mocht je ze niet zien dan mag je gewoon eenandere keer weer mee. Nadat we deze dingen voor de komende dagen hadden vastgelegd zijn we naar de Haruru falls gelopen. Er was een wandelpad naartoe door kiwigebied. Deze zijn alleen snachts actief dus je ziet ze niet, maar toch leuk om te weten datze er welzitten. Ook moest je vaakhet water oversteken en door de mangroves heenlopen. Door de storm van de afgelopen dagen stond het water overal heel hoog en konden we soms bijna niet verder of moesten weeven een stuk door het water lopen.Na een tocht van 6.5 kilometer kwamen we aan bij de waterval. Deze was ook helemaal bruin door het slechte weer, maar nog steeds indrukwekkend om te zien. Er was ook een kleine regenboog zichtbaar in de waterval, heel apart. Op de terugweg zijn we dezelfde weg gelopen, maar omdathet inmiddels de hele dag al goed weer was met veel zon was ineens bijna al het water verdwenen dus de mangroves zagen er meteen anders uit en je kon ook wat meer zien van de beesten die er leefde. Daarna hebben we nog een potje extreme midgetgolf gespeeld. Het parcours liep tegen een berg omhoog en er was op geen één baan een rand aanwezig. We hebben echt veel lol gehad en moesten af en toe snel de heuvel afrennen achter het balletje aan.

De dag erna stond de Cape Reinga excursie op het programma. We werden opgehaald met een grote vrachtwagen waar een bus aan was gebouwd. De rit heen naar Cape Reinga (het noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland) is 250 kilomter. We zijn onderweg nog gestopt bij Gumdiggers park. Dit is een bos met bomen onder de grond die 150.000 jaar bewaard zijn gebleven. Je kon hier ook beestjes in hars gevangen zien, net als in Jurassic Park ;). Onderweg zijn we nog een paar keer gestopt om te kijken naar de prachtige uitzichten. Eenmaal bij Cape Reinga aangekomen was het tijd voor de wandeling naar de vuurtoren. Die staat helemaal op het noordelijkste puntje. Bovendien kun je hier ook zien hoe de Tasmaanse zee en de Pacific bij elkaar komen. Je ziet dan golven tegen elkaar in gaan, een schitterend gezicht. Het waaide wel enorm hard. Normaal foto's maken lukte bijna niet omdat de camera bijna wegwaaide. Daarna gingen we richting de enorme zandduinen om te gaan Sandboarden. Dit is op een kleine surfplank gaan liggen en je dan van een zandduin af laten glijden. Remmen doe je met je voeten en wat je ook doet je mag nooit het board loslaten want dan ga je rollend de duin af. Het gaat ook echt heel hard.Het was geweldig om te doen, alleen jammer dat het zo hard waaide dat je zand in je: oren,ogen en mond kreeg. We vinden nu nog steeds zand terug in ons haar etc. Daarna gingen we verder op de meest speciale weg van Nieuw-Zeeland. De 90 mile beach road. Dit is namelijk gewoon het strand. Dit is een openbare weg en dus gingen we hier met de vrachtwagen overheen crossen. Onderweg kwamen we nog wilde paarden tegen en een zeehond die op het strand lag bij te komen van vermoedelijk een aanval door een haai. De dag eindigde bij een beroemde Fish and Chips zaak van Nieuw-Zeeland.

De dag erna zijn we met de ferry naar Russell gegaan. Dit is een plaatsje tegenover Paihia. Hier hebben we een aantal wandelingen gedaan en we hebben een beetje in het stadje zelf rondgekeken. We dachten nog bijna dat we een kiwi zagen, bleek het helaas een andere vreemde vogel te zijn.

De dag erna was het tijd voor de dolfijnencruise. Goed gespannen gingen we onderweg, want we wisten dat we geen tweede kans zouden krijgen. Hoewel je gratis nog een keer mag als je ze niet ziet was dit voor ons geen optie omdat we de dag erna richting Auckland zouden vertrekken. De excursie was ook om veel van de Bay of Islands te zien en om naar de Hole in the Rock te gaan. Dit is een rots met een groot gat erin. Soms met goed weer kun je zelfs door het gat heenvaren. Eenmaal onderweg moest iedereen goed opletten op bewegingen in het water. Het zijn nu eenmaal wilde dolfijnen, dus ze gaan niet op een plekje zitten wachten tot je voorbij komt. Op een gegeven moment denk je dat alles een dolfijn is en geeft het wijzen maar op. Op een gegeven moment zag iemand ze dan dus echt. In de verte voor ons zaq je een groep van 40 dolfijnen zwemmen. We zijn er snel heen gevaren en de dolfijnen begonnen om de boot te zwemmen. Echt een super mooi gezicht. Er waren jonkies bij dus ermee zwemmen mocht niet. Wij waren dit sowieso al niet van plan, want naast dolfijnen zitten er ook orka's, walvissen en haaien in deze regio. Na een kwartier lang van ze genoten te hebben was het tijd om door te gaan richting de Hole in the Rock. We waren namelijk aardig van koers af geraakt omdat de dolfijnen ver buiten de kust waren. Ook bij de Hole in the Rock hadden we geluk. De zee was kalm dus we konden er doorheen varen. Daarna maakte we nog een eilandstop waar je een heuvel kon beklimmen zodat je een super mooi uitzicht had over de Bay of Islands. Hierna was het tijd om weer geheel voldaan terug te keren richting Paihia. Hier zijn we nog een wandeling gaan maken naar een ander uitkijkpunt. Je moest weer door heel wat bossen heen en steile paadjes trotseren om er te komen, maar het uitzicht was zeker de moeite waard.

Vandaag moesten we de Bay of Islands achter ons laten en was het tijd om naar onze laatste bestemming te vertrekken in Nieuw-Zeeland: Auckland. Hier vertrekt 17 mei ons vliegtuig naar de Cook eilanden, dus in de tussentijd hebben we hier nog even de kans om wat rond te gaan kijken.

De foto's van onze avonturenstaan inmiddels ookonline.

Tauranga: strandparadijsje

hallo allemaal,

Dit keer een verhaal vanuit Tauranga. Dit is een plaats aan de oostkust van Nieuw-Zeeland in de Bay of Plenty. De voorstad van Tauranga is Mount Manganui en hier is ook meteen de grootste bezienswaardigheid van Tauranga: Mount Manganui. Dit is een heuvel van 233 meter en als je deze beklimt heb je prachtige uitzichten over de zee, het strand en Tauranga.

De eerste dag hebben we in Tauranga zelf niets gedaan, omdat we om 8 uur savonds pas aankwamen. We hebben dus even een hapje gegeten en zijn daarna lekker gaan slapen. De volgende dag zijn we begonnen met een potje Midgetgolf, om daarna een wandeling te gaan maken in één van de natuurgebieden bij Tauranga. We zijn om een zout/zoet watermeer gelopen. Het is eigenlijk een zoetwatermeer, maar omdat het in verbinding staat met de zee komt er ook zout water in het meer terecht. De plantengroei is dan ook afhankelijk van de eb en vloed en de hoeveelheid zout die aangevoerd wordt. Toen wij er waren was het eb en het meer stond op sommige plekken zelfs droog. De totale ronde was 10 kilomter en je ziet onderweg allerlei vogels en planten. De vreemdste vogel die we hebben gezien leek een kruising tussen een gewone vogel en een pinguin. We moeten alleen het antwoord schuldig blijven hoe de vogel heet, hier zijn we niet achtergekomen.

De dag erna hebben we Mount Manganui beklommen. Hoewel het eigenlijk maar een grote heuvel is, is de klim nog best een uitdaging. Het was namelijk verrassend goed weer in Tauranga: 23 graden. Hierdoor was het nog flink zweten voor je boven was. Het grootste gedeelte bestaat uit trappen, maar ook een gedeelte is heel steil omhoog lopen. De klim duurt 45 minuten, maar het uitzicht is echt ongelofelijk. Je ziet witte stranden, mooie blauwe zee, Tauranga en nog wat naaldenbossen die op een zandbank in het water groeien. Ook kun je kijken naar Parasailers die van de berg afspringen om daarna rondjes om de berg te vliegen. Daarna zijn we aan de voet van de berg naar de Hot Saltwater Pools gegaan. Het was alleen buiten al zo warm, dat de extra verwarming van het water voor ons niet nodig was geweest. Voor je spieren is het alleen heel lekker om na zon klim even bij te komen in lekker warm water.

De dag erna zijn we wederom terug gegaan naar Mount Manganui om om de basis te gaan lopen. Dit is ook een wandeling van een uur en je kunt tussendoor het strand op om daarna je route weer te vervolgen. Vanaf de onderkant ziet het er weer heel anders uit dan van boven. Hier kun je vooral ver weg kijken en beneden zie je ook de schoonheid van de berg zelf. Hierna zijn we via het strand naar nog een andere uitstulpende rots in zee gelopen en zijn we ook deze nog opgegaan. Vroeger was hier een soort Dolfinarium op gevestigd, maar dit is weggehaald en de natuur is weer helemaal zoals hij hoort te zijn. Na daarna nog even op het strand te hebben gezeten zijn we terug gegaan naar Tauranga om daar de Historic Herritage walk te gaan doen. Je komt hier langs plaatsen die vroeger belangrijk waren in Tauranga. Het oude postkantoor, een Maori kano, een herdenkingspark en een paar fonteinen.

De rest van de tijd hebben we vooral genoten van het heerlijke weer. Als afsluiting zijn we gaan steengrillen. Het vlees kwam rauw aan tafel op een steen op je bord. je kon zelf stukjes eraf snijden en laten bakken. Dit was echt super leuk om tedoen.

Maandag zijn we daarna vroeg opgestaan want we moesten om 8 uur bij de bus zijn. Deze bracht ons naar onze volgende plaats: Paihia. Eerst ging de bus naar Auckland en een andere bus bracht ons daarna richting de Bay of Islands. Een busrit van in totaal 8.5 uur. Hier savonds aangekomen begon het enorm hard te regenen. Iets wat je hier niet kunt gebruiken. Alles is gericht op wateractiviteiten en andere buiten activiteiten, dus het is hopen dat het weer nog gaat opklaren, maar daar ziet het er nu nog niet naar uit. Het is vandaag weer regenachtig en het stormt zelfs een beetje...we houden jullie op de hoogte!

Foto's van de afgelopen dagen staan weer online!

Rotorua: Rotte eieren, sensatie, Maori's en relaxen!

Hallo Allemaal,

Dit keer een verhaal vanuit Rotorua. Toen we de bus uitstapte wisten we meteen dat we goed zaten! De lucht van rotte eieren was duidelijk te ruiken en hier en daar zag ik je in de tuin van mensen al wat dingen omhoog borrelen. Kortom: Welkom in Rotorua.

Rotorua is een thermisch actief stadje waar veel in het teken staat van de Maori's. Er zijn veel Maori Villages waar allemaal weer andere stammen leven. Elke stam heeft zijn eigen verhaal en eigen gebruiken. Toen we hier aankwamen hebben we dan ook meteen een feestavond bij de Mitai Maori stam geboekt. Je leert hier over de levenswijze van de Maoris en krijgt ook een optreden met zang en dans. Daarnaast laten ze ook de Haka zien. Dit is een ritueel dat ze uitvoeren voor een gevecht om de tegenstander te imponeren. Tegenwoordig zie je dit nog terug als de 'All Blacks' (het nationale rugbyteam van Nieuw-Zeeland) moeten spelen. Maar hierover later meer.....

Toen we toch bij het informatiecentrum waren om de feestavond te boeken hebben we meteen een boekje aangeschaft met populaire wandelroutes in en om Rotorua. Omdat we verder nog geen plannen hadden voor de rest van de dag zijn we maar meteen een gedeelte van deze route gaan lopen. We hadden geluk dat nummer 1 precies bij ons hotel begon, dus zijn we deze route gaan volgen. Deze route loopt langs het meer van Rotorua. Het eerste wat je ziet zijn de enorme hoeveelheid heetwaterbronnen en het stoom wat overal vandaan komt. Uit het riool, uit de vijvers van mensen in de tuin, uit het wegdek en overal zie je stoom. Nu hadden we dit in Taupo al wel gezien in de natuur, maar niet waar de mensen ook echt wonen. Eigenlijk wonen deze mensen dus gewoon op een tikkende tijdbom want voor je het weet ontstaat er ergens anders weer een nieuwe geiser en verlies je een stuk van je tuin of van je huis.

De toch bracht ons ook door een verlaten Maori dorpje. Hier waren een traditionele kano en wat versierde huisjes te vinden. Ook stond er een grote kerk met een heel oud kerkhof. De route bracht ons verder langs het water naar een natuurreservaat. Hier leven heel veel verschillende soorten vogels, maar helaas ook muggen. We zijn de halve weg bezig geweest alle kleine jeukende beestjes van ons af te slaan. Ook hier was weer veel vulkanische activiteit, overal borrelde er wel iets. Bij het museum van Rotorua zijn we de wandelroute gestopt en zijn we teruggekeerd naar het dorpje zelf. Het begon namelijk al donker te worden.

De dag erna bleek het ineens super mooi weer te zijn. We twijfelde geen moment en zijn met een Gondola een berg op gegaan zodat we een mooi uitzicht hadden over Rotorua en het meer. Eenmaal boven aangekomen hebben we eerst een wandelroute gedaan naar de top om vervolgens het spannende gedeelte van de dag te beginnen. We kregen een helmpje op en moesten op een soort kartwagentje gaan zitten alleen zonder motor. Je kreeg kort uitleg dat je moest stoppen door het stuur naar achter te trekken en dat je kon sturen. Daarna werd je min of meer van de heuvel afgeduwd en gaan maar..........

De eerste route die we hebben afgelegd was voor beginners. Je kon hierdoor rustig wennen aan het sturen en aan het hard door de bochten racen. De route was 2 kilometer lang en eindigde onderaan de berg. Tussendoor had je vlakkere stukken en ook steile stukken met veel bochten. Je moest daarna je Ludge (zo heette je karretje) weer op een lopende band zetten en zelf ging je met een kabelbaantje weer omhoog de berg op. De tweede keer wilde we ons niet laten kennen en gingen we het gevorderde parcours afleggen. De experts lieten we zitten, want deze ging wel heel steil naar beneden met iets te scherpe bochten. Je snapt in ieder geval wel waarom je een helm moet dragen, want wat gaat het soms enorm hard, maar wat is het ook geweldig om te doen!! Je gaat soms maar net langs een afgrond heen of je moet over een smal bruggetje met onder je een diep gat. Daarna was het tijd om weer met de Gondola (de luxere kabelbaan) naar beneden te gaan en op naar de Caterpillar Experience.

De Caterpillar experience is een museum over allerlei grote landbouwwerktuigen van het merk Catterpillar (of Cat). Deze geel met zware machines kent iedereen vast wel. We kregen hier een kijkje in iemand zijn prive collectie. Deze voertuigen zijn heel belangrijk geweest voor Nieuw-Zeeland omdat deze alle wegen hebben aangelegd en het land toegankelijk hebben gemaakt. Een leuk feitje wat we hebben geleerd is dat de wagens eerst grijs waren, maar in het slechte weer waren ze dan niet te zien en daarom is later gekozen voor de kleur geel. Hierna was het tijd om terug te keren richting Rotorua om ons te begeven naar de Maori feestavond.

Wat een geweldige avond was dat zeg en nog leerzaam ook. Toen we bij het dorp aankwamen werden we allemaal aan grote tafels neergezet. Hierna kwam iemand een verhaal vertellen over het ontstaan van de Mitai stam en hij leerde ons meteen wat Maori woorden. De man die het vertelde had heel veel humor, waardoor het meteen een gezellige boel werd. Wij zaten wonder boven wonder weer met 6 chinezen aan een tafel waarvan er natuurlijk weer geen één Engels sprak. Dus veel werd er door hun niet gelachen. Daarna werden we mee naar buiten genomen naar een grote kuil. Hier werden doeken vanaf gehaald en daar lag ons eten als te koken/stomen. Ze noemen deze maaltijd een Hangi maaltijd. Deze wordt 3 uur onder de grond bereid waardoor het vlees en de aardappels goed gaar kunnen worden. Hierna werden we meegenomen naar de waterbronnen en de stroom die door het dorp liep. Hier hoorden we muziek en toen kwam er een grote kano met vuur aan. De Maori mannen in de kano zongen en schreeuwden, dit was heel indrukwekkend om te zien. Daarna moesten we de mannen volgen naar een hoger gelegen gedeelte van dorp waar een podium te vinden was. Hier hebben we een concert gekregen met verschillende soorten Maori liedjes. Hierna was het tijd voor de Haka. De traditionele krijgersdans van de Maoris. Het was al indrukwekkend als 7 mensen het deden, laat staan als er een leger zou staan van 1000 mensen. Vooral het bollen van de ogen en het uitsteken van de tong maakt echt indruk op je. Hierna kregen we ook nog uitleg over de wapens en de tattoos van de stam. Daarna moesten we er ook zelf aan geloven en moesten we proberen om een gedeelte van de Haka na te doen. Na anderhalf uur hier te zijn gebleven stond inmiddels in de beginzaal het eten voor ons klaar. Het was een heerlijk buffet met allerlei lekkere salades en tradionele Maori gerechten.

Aan het einde van de avond werden wij en 10 andere nog meegenomen naar Rainbow Springs. Dit natuurpark ligt aan het Mitai village vast en staat bekend om de Kiwi vogel. Deze vogel leeft hier in een verblijf, omdat ze in het wild met uitsterven worden bedreigd. Er zijn nog maar 70.000 kiwis in heel Nieuw-Zeeland en slechts 5% van de kleine vogels wordt volwassen in het wild, de rest sterft. Gewapend met zaklamp gingen we op pad. De eerste stop die we maakte was bij de bron van het Maori Village. Hier kon je nu het helemaal donker was gloeiwormen zien. Deze zijn te zien als kleine stipjes aan de waterkant. Heel apart om deze beestjes met eigen ogen te zien. Daarna zagen we ook nog een hele grote aal in de bron te zitten. Het blijven hele enge beesten om te zien, omdat ze gewoon echt niet bang zijn voor licht en heel nieuwsgierig zijn. Daarna zijn we via wat onverlichte paden richting Rainbow Springs gegaan. Eerst zijn we een kijkje gaan nemen in het Kiwi verblijf. De kiwi blijkt een hele snelle vogel te zijn die alleen kan lopen. Hij loopt een beetje onnozel en door zijn hele lange snavel ziet het er zelfs nog vreemder uit. Verder is het net een grote bol met twee lange poten en een lange snavel. Daarna hebben we nog een rondleiding van 40 minuten gehad door de rest van Rainbow Springs. We hebben hier onder andere forellen, hagedissen en nog meer rare vogels gezien. Na een lange avond was het tijd om huiswaarts te keren en lekker te gaan slapen.

De dag erna zijn we vroeg opgestaan om te beginnen aan deel 2 van onze wandeltocht. We zijn begonnen waar we vorige keer gestopt waren en zijn helemaal buitenom Rotorua gelopen. Een tocht van 3.5 uur. We zijn een heel beekje afgelopen tot we bij de hoofdweg weer uitkwamen. Hier zijn we weer richting centrum gegaan om de rest van de middag een ontspannende activiteit te gaan doen. We hebben namelijk onze zwemspullen gepakt en zijn gaan zwemmen in een thermisch verwarmt zwembad. Het hoofdbad was 32 graden en de twee dompelbaden aan de zijkant maar liefst 38 tot 42 graden. Wat was dit genieten.......Het enige nadeel was wel dat het buiten was, dus je moest wel snel van het gewone bad naar de dompelbaden lopen want dit was stiekem toch wel een beetje koud.

Morgen gaan we eerst nog onze wandelroute aflopen, zon 3.5 uur lopen, om vervolgens de bus te pakken naar onze volgende bestemming: Tauranga.

De foto's van onze afgelopen dagen Rotorua komen zo online!

Groetjes!!!!