Taupo: Een groot meer, hoge bergen, vulkanen en geisers

Hallo Allemaal,

Hier een verhaal uit het prachtige Taupo. We denken elke keer dat het niet mooier kan worden, maar het kan dus wel! Het is hier de afgelopen dagen niet echt mooi weer geweest dus we hebben niet alles kunnen doen wat we wilde, maar toch hebben we nog een fantastische tijd gehad.

Taupo staat vooral bekend om zijn enorme meer. Lake Taupo heeft een oppervlakte van 630 vierkante kilometer. De plaats is verder bekend om de Huka falls, de enorme bergen die in de regio liggen en de verschillende heetwaterbronnen.

Tijdens onze eerste dag in Taupo hebben we een bezoek gebracht aan: Orakei Korako. Dit staat in de volksmond bekend als 'de verborgen vallei' en is een park met geisers en vulkanische activiteit. We werden met een busje naar een rivier gebracht waar we met een klein bootje naar de ingang van het reservaat werden gebracht. We snapte meteen waarom ze het 'de verborgen vallei' noemen. Er waren verder weinig toeristen dus konden we rustig van de natuur genieten. Het eerste wat opvalt is de geur die je tegemoet komt. Overal ruikt het naar rotte eieren, dit komt door de zwavel die uit de kraters en geisers komt. Ook is het er soms enorm warm. Het water wat uit een geiser komt is ongeveer 140 graden en soms moet je door het stoom heen lopen. Er zijn wel voetpaden aangelegd maar het is nooit zeker of dit voetpad er lang zal zijn omdat er zomaar weer een andere geiser kan ontstaan. De natuur die zich daar heeft gevormd is ook bijzonder. Er groeien namelijk allemaal planten die zich aan de hitte hebben aangepast en vaak met de mooiste kleuren. Van diepgroen tot rood. Ook de stenen zijn verkleurd door al de gassen en algen. Er is een heel regenwoud ontstaan omdat het er zo vochtig is. Naast geisers zijn er ook modderpoelen die je hoort borrelen en een hele grote grot met daarin helder blauw kokend water. Echt fantastisch vooral omdat we dit in Nederland natuurlijk niet kennen. Na anderhalf uur te hebben rondgelopen hadden we genoeg gezien en zijn we tevreden teruggekeerd naar Taupo.

De tweede dag begon met een boottocht naar een Maori Carving. Er is een grote rots in Lake Taupo waarop een enorm Maori gezicht is afgebeeld. Ze hebben dit erin gebeiteld. Er zijn verschillende maatschappijen die hierheen varen maar wij hadden gekozen voor een replica van een stoomboot die ooit op Lake Taupo voer. Bij de haven aangekomen bleek de cruise jacht een stuk populairder te zijn en voor even dachten we dat we de enigste twee waren die met de stoomboot gingen. Gelukkig kwam er op het laatst nog een duits meisje wat ook met ons uit ging varen. De andere cruise zat bomvol, dus we waren allang blij dat wij alle ruimte op de boot hadden. Toen we de haven uit waren en op open water kwamen bleek het niet zon pleziertochtje als gedacht. Het waaide vrij hard en dit zorgde voor hoge golven. Even hadden we het gevoel alsof we in een aflevering van Deadliest Catch terecht gekomen waren. Golven zorgde ervoor dat heel de boot met water werd overspoeld en soms raakte we de golf niet helemaal goed waardoor het net leek of we gingen omslaan. Dit stond duidelijk niet in het foldertje vermeld. Na een angstige drie kwartier kwamen we aan bij de rots. Hoewel deze in een baai lag was ook hier het water niet rustig. We hebben ons met moeite op het dek van de boot gekregen, maar het was goed vasthouden aan de reling. Met moeite een paar foto's geschoten om daarna weer snel veilig binnen te gaan zitten. Maar het was zeker een ervaring om niet te vergeten. Naast de Maori Carving hebben we ook nog wat andere dingen op het meer bekeken zoals een aantal baaien en bekende bergen die naast het meer liggen.

Veilig aan wal besloten we dat het na de wat heftige ervaring toch tijd was voor iets rustigers. We hebben toen een bezoek gebracht aan het Taupo Museum. Hier is informatie te vinden over Lake Taupo en het ontstaan ervan, maar ook over de Maori's en het vulkanische verleden van het gebied. Lake Taupo blijkt eigenlijk een grote ooit uitgebarste vulkaan te zijn. Toen deze is uitgebarst is het 4 dagen lang donker op aarde geweest. Het meer is nog steeds vulkanisch en er zijn plaatsen onderin het meer waar de temperatuur oploopt tot 35 graden.

De laatste dag hadden we een shuttle bus gehuurd. Deze bus brengt je naar allerlei attracties in de buurt van Taupo, heel handig als je geen auto tot je beschikking hebt. Ben je ergens klaar dan bel je en kun je aangeven waar je daarna heen wilt gaan. We zijn begonnen bij de Craters of the Moon. Dit is ook een geiser gebied maar heel anders dan Orakei Korako. Hier hebben ze hele diepe kraters en een rotsachtiglandschap, vandaar ook de naam kraters van de maan. Ook dit was een indrukwekkend gezicht. Het was hier wel wat riskanter als bij Orakei Korako omdat het stoom soms ineens heel hoog kwam. Na een wandeling van een uur te hebben gemaakt gingen we nog even naar boven om alles op deze manier goed te overzien. Daarna hebben we nog een praatje gemaakt met de dames bij de kiosk voordat we naar onze volgende attractie gingen.

We kwamen daarna aan bij Huka Falls. Dit is één van de bekendste watervallen in nieuw-zeeland. Niet omdat hij zo hoog is, maar omdat door deze waterval enorm veel water stroomt. Het lijkt eerder op een wildwaterbaan. Er komt zoveel water uit dat ze elke seconde een olympisch bad kunnen vullen. Het was echt een indrukwekkend gezicht, vooral ook omdat het water wat tussen de rotsen stroomde helder blauw was. Ze noemen het dan ook ijswater. Vooral vanaf het bovenste uitkijkpunt kon je goed het geweld van de waterval zien.

Daarna wilde we een berg aan de andere kant van Taupo gaan beklimmen: Mt tauhara. Helaas vertelde de vrouw van de shuttle ons dat ze ons daar niet heen wilde brengen omdat het te gevaarlijk zou zijn om naar boven te gaan, want het had teveel geregent de afgelopen dagen. Voor ons echt een teleurstelling, want het was vandaag best een mooie dag. We besloten daarom naar de Warakei Terraces te gaan. Hier kun je een enorme geiser gaan bekijken. Deze is wel geconstrueerd, dus niet 100% naturel, maar wel prachtig om te zien. Ze pompen het water 1.5 km uit de diepte zodat het aan de oppervlakte een meter of 10 omhoog spuit. Het water zelf is wel gewoon vulkanisch en je kunt hier ook in een thermisch bad plaats nemen. We hebben dit niet gedaan, omdat we dit in de volgende plaats willen gaan doen. Ook waren hier nog een paar standbeelden te vinden die gemaakt zijn door Maori's. Deze zijn heel indrukwekkend door de gezichten die erop zijn afgebeeld. Vaak zijn ze gemaakt van hout.

We hebben ons daarna terug laten brengen naar de watervallen om vanaf hier terug te gaan lopen naar Taupo. Dit is een wandeling van 3.5 kilometer langs de rivier. Het is geen vlakke weg, dus je loopt er best lang op. Onderweg zijn we ook een aantal keer gestopt om via een paar smalle paadjes dichter bij de rivier te gaan kijken. Het water is eigenlijk helemaal niet zo koud als het eruit ziet, maar het stroomt wel erg hard. De eenden hadden het zelfs moeilijk om tegen de stroom in te zwemmen. Op een gegeven moment zagen we dat de rivier zich in twee splitste en dat er ook een zijriviertje uit de bergen kwam. Hier zaten meerdere mensen in bikini's in. Het bleek te gaan om een stroompje dat verwarmt werd door vulkanische hitte, dus het was hier ongeveer 35 graden. We hebben zelf ook even in het water gevoelt, maar helaas hadden we geen zwemspullen bij anders waren we er ook even lekker bij gaan zitten.

We zijn om de dag af te sluiten nog naar de Taupo Lookout gegaan waar je bij helder weer een uitzicht hebt over alle bergen in de regio, het meer en het dorp. Helaas was het heel bewolkt waardoor we alleen het dorp en een stuk van het meer konden zien. De berg die we wilde beklimmen bleek ook al in de wolken verstopt te zijn, dus misschien maar goed dat we het niet gedaan hebben.

Morgen vertrekken we naar Rotorua. Dit is een plaatsje een uur van Taupo vandaan. Hier hebben ze nog meer geisers, zelfs midden in het dorp en gaan we een Maori Village bezoeken. Je gaat hier dan snachts ook het regenwoud in om naar glimwormen te kijken. Dit is de enigste plaats hier in de buurt waar deze in het wild voorkomen. Als je ze normaal wilt zien moet je naar grotten aan de andere kant van het eiland.

De foto'sstaan ookonline!

Groetjes!!!

Terug in de tijd in Napier: oude gebouwen,vogels,tractors en midgetgolf

Hallo allemaal,

Hier een samenvatting van onze verhalen uit Napier. We zijn hier 3 dagen geweest en hebben het ontzettend naar ons zin gehad. Het is een heel rustig plaatsje, dus even wennen was het wel. Het lijkt net of je 60 jaar terug in de tijd gaat. Alle gebouwen zijn in Art Deco stijl en dit zorgt voor een aparte sfeer. Het ligt aan de zee, maar er zijn hier geen stranden zoals in Australie, maar allemaal kiezelstranden. Zwemmen wordt ook afgeraden omdat er een enorme stroming staat.

De eerste dag dat we hier aankwamen zijn we een wandeling gaan maken door Napier. We hebben wat gebouwen op de foto gezet en genoten van het heerlijke weer. Het is hier namelijk bijna heel het jaar door mooi weer, zo rond de 20 graden. We hebben ook een wandeling gemaakt langs de boulevard om de zee van iets dichterbij te bekijken. Inderdaad de zee is echt behoorlijk wild. Er liggen niet voor niets boomstammen die zijn aangespoeld. Daarna zijn we uit eten geweest in een restaurant/hotel. Ook dit hotel is in art deco stijl en neemt je terug naar het amerika van vroeger. De tafel is een soort surfplank en daarnaast staan grote gekleurde banken. Zoals je bijvoorbeeld in de film Grease ziet.

De dag erna zijn we naar de Bluff Hill lookout gegaan. Deze ligt iets buiten het centrum van Napier. Al voordat we Napier uitgingen keken we even in ons boekje waar we heen moesten toen een man meteen kwam vragen of we hulp nodig hadden. Opzich hadden we al gezien waar we heen moesten, maar we vonden het onbeleefd om te zeggen dat we het zelf wel konden, dus even netjes de weg gevraagd. Hij begon het meteen helemaal uit te leggen en vroeg meteen hoelang we hier al waren etc. Na een praatje te hebben gemaakt gingen we verder de heuvel op. Op de heuvel aangekomen stonden er geen bordjes meer en was het wederom een beetje lastig uit te vinden waar we heen moesten. Nog voor ik me boekje had gepakt vroeg er al iemand die toevallig op straat stond: The lookout? En begon meteen weer helemaal uit te leggen waar we heen moesten. Ook vroeg ze meteen waar we vandaan kwamen en vertelde ons dat er pas een gezin uit Nederland in de buurt was komen wonen. Na ook hier weer een praatje te hebben gemaakt konden we weer verder.

Via een smal pad met trappen door een bos kwamen we uiteindelijk op het uitkijkpunt. Het was nog vroeg in de ochtend dus echt druk was het er niet. Een paar mensen waren de hond aan het uitlaten en zeiden netjes goedemorgen als ze langskwamen. Daarna kwam er een man met een groepje Aziatische meisjes aan. De Aziatische meisjes begonnen natuurlijk zoals ze allemaal doen meteen 1000 foto's te maken en aangezien de man die erbij was er een beetje gek van werd kwam hij even bij ons staan. Ook deze man vroeg meteen waar we vandaan kwamen en vertelde dat hij vorig jaar nog in Amsterdam was geweest. Daarna vertelde hij dat de meisjes bij zijn moeder logeerde en hij vandaag de gids was. Hij vertelde meteen tegen ons ook iets over de natuur en over de omliggende plaatsen van Napier. Na een kwartier te hebben gepraat gaf hij ons netjes een hand en ging hij weer verder.

Het bovenstaande verhaal geeft maar aan hoe vriendelijk de mensen hier zijn. Ze maken allemaal een praatje met je en willen je helpen. We hebben dit in Australië eigenlijk niet gezien en vinden daarom Nieuw-Zeeland toch zeker bijzonder.

Na onze wandeling naar het uitzichtpunt zijn we weer richting het centrum gelopen. Hier zijn we even bij de plaatselijke VVV kantoor langs geweest. Hier hebben ze informatie over allerlei activiteiten in de omgeving. Hier ontdekte we een folder over een tractortocht naar een vogelkolonie die op de bergen leeft. We besloten deze tocht te boeken omdat je bij deze toch veel van de natuur kreeg te zien. Omdat we even moesten wachten op de bevestiging van onze tour zijn we naast het VVV gaan midgetgolven. Een beetje competitie af en toe kan ook geen kwaad. Je kon kiezen tussen 2 banen. De professionele of gewoon de normale baan. Wij besloten voor de professionele te gaan. De banen waren heel mooi gemaakt met steenornamenten, struiken en zelfs water in de baan. Natuurlijk was Robbin de eerste die dit aan den lijve mocht ondervinden toen zijn balletje in de vijver terecht kwam. Het is uiteindelijk een spannende strijd geworden die Robbin met één punt gewonnen heeft.

's Avonds zijn we wederom door de stad gaan lopen om foto's te maken van de gebouwen in de nacht. Alles is dan verlicht met Neon borden en ook het water in de fontein geeft licht. Het nadeel is wel dat het hier heel hard afkoelt als de zon onder gaat en dit is hier al om 5 uur!

Vandaag was de dag aangebroken dat we op de Gannet Safari gingen. Gannet is de naam van de vogel die op de Cape Kidnappers leeft. Cape Kidnappers is weer de naam van de rotsformatie langs de kust. Eerst werden we hier door een auto opgehaald om vervolgens te stoppen bij een boerderij waar de tractor met kar erachter zou vertrekken. Er waren maar 15 mensen dus het was heel rustig. De tour duurde ook nog maar 3 dagen omdat hierna alle vogels vertrokken zouden zijn. Ze zitten hier namelijk alleen maar tot de jongen groot zijn,dit duurt 4 maanden, en gaan dan naar het zuiden, waar de temperatuur in de winter een stuk hoger ligt.

Toen kwam de tractor eraan. De sfeer zat er al meteen goed in omdat de chauffeur enorm veel humor had. We gingen meteen van de weg het kiezelstrand op. HIj had al gewaarschuwd dat het soms wat wild eraan toe zou gaan en dat je ook nat kon worden. Er waren namelijk stukken waarbij je door de branding moest omdat er rotsen in de weg lagen. Ook moesten we over de rotsen heen wat zorgde voor een aantal : ahhh ohhh iieeehhhs etc...

Onderweg stopte we een aantal keer en kregen we uitleg over de kustlijn. Je kon aan de kliffen zien hoe ze ooit gevormd waren. Soms waren door verschuivingen van de tectonische platen duidelijk opwaartse scheuren in de kliffen te zien. Ook kon je verschillende lagen onderscheiden: Aslaag, zandlaag, stenenlagen etc. Alleen dit was al een schitterend gezicht. Na een 9 kilometer lange tocht kwamen we bij het punt aan waarbij we de kliffen omhoog moesten om de vogelkolonie te zien. Dit was een klim van 30 minuten en het liep flink steil. Je liep tussen de schapen naar boven wat wederom zorgde voor de nodige poep onder de schoenen. Eenmaal boven aangekomen had je een prachtig uitzicht over alle groene bergen, de kliffen en de zee en natuurlijk de Gannets. Er zaten er niet zoveel als aan het begin van het seizoen, maar het was nog steeds indrukwekkend om te zien. Je kon de jongen goed herkennen omdat deze grijs waren en de oudere vogels zijn zwart met wit en een beetje oranje/geel op hun hoofd. Na hier even te zijn bijgekomen van de tocht omhoog moesten we natuurlijk ook weer naar beneden, gelukkig gaat dit altijd een stuk beter.

Eenmaal terug aangekomen bij de tractor bleek de vloed toch iets sneller te komen dan verwacht en het werd een spannende tocht terug. Nog meer rotsen waar we overheen moesten, diep water en inderdaad de natte voeten! Ook bleven we af en toe hangen in een zandbank, maar gelukkig hoefde we er niet af om te duwen. Dan hadden we namelijk tot onze knieën in het koude water gestaan, niet echt een pretje. Toen we bijna terug waren zagen we de zon langzaam achter de kliffen verdwijnen, dit blijft een mooi gezicht.

Met weer een mooie ervaring op zak vertrekken we morgen richting Taupo. Dit is een plaatsje aan Lake Taupo in het midden van het Noordereiland. We hebben hier al meteen iets te doen de eerste dag. De jongen die bij ons in de auto zat ging namelijk morgen ook naar Taupo en wilde graag naar een Thermo park toe. Ze hadden hem alleen verteld dat hij minstens met 3 moest zijn omdat anders de shuttle niet zou rijden. Wij hadden toevallig hetzelfde foldertje beet gehad in het VVV kantoor dus hebben aangeboden om met hem mee te gaan. Morgen gaan we dus grotten,heel veel mooie kleuren en heet water zien!

De foto's uit Napier komen straks online!

Groetjes vanuit een schitterend groen Nieuw- Zeeland!

Rugby,Lord of the Rings, Zeeleeuwen en zoveel meer.....

Hallo allemaal,

Hier ons eerste verhaal over Wellington. We zijn hier nu 3 dagen en vinden het geweldig. Het is de hoofdstad van Nieuw-Zeeland, maar toch heb je niet het gevoel alsof je in een hoofdstad bent. Er zijn weinig hoge gebouwen, veel groen en allemaal nog traditionele houten huisjes. Het ligt aan de zee en is omringd met bergen. Kortom we zijn al helemaal verliefd geworden op Nieuw-Zeeland.

De eerste dag zijn we de stad eens goed gaan verkennen. We zijn begonnen in het Te papa museum. Dit is een interactief museum met diverse tentoonstellingen. Eén gaat over alle dieren die in Nieuw-Zeeland leven (een soort natuurhistorisch museum), het ander over vulkanen en nu was er ook een speciale tentoonstelling over aardbevingen. Zoals we al vertelde is het een interactief museum. Zo kun je op een plaat springen om te kijken of je zelf een soort aardbeving kan veroorzaken, in een huisje gaan staan om te voelen hoe het voelt als er een aardbeving is en bijvoorbeeld ook je eigen inktvis maken en die in een digitale 'zee' uitzetten. Ook kon je een foto maken en die vervolgens op een grote wand projecteren, er omheen kon je dan filmpjes laten draaien en andere foto's plaatsen. Na hier een paar uur van alles te hebben gedaan zijn we weer Wellington zelf gaan ontdekken.

We zijn naar de Cable Car gelopen. Dit is een trammetje vergelijkbaar met Hong Kong. Ook deze tram gaat een berg op waarvan je een mooi uitzicht hebt over Wellington. Deze was wel minder hoog, maar het uitzicht was zeker de moeite waard. Ook had je hier nog een cable tram museum en een planetarium. Hier hebben we een film gekeken op een rond doek wat op het dak is gemonteerd. Het lijkt zo of je echt naar de sterrenhemel kijkt, maar in werkelijkheid kijk je dus gewoon naar een film. Daarna zijn we nog even door de botanische tuin gelopen om daarna weer met de tram terug te gaan richting de stad. We zijn daarna langs het water gelopen. Hier zijn musea, het stadshuis en andere gebouwen te vinden. We zijn net zo lang doorgelopen tot we bij het Westpack Stadium uitkwamen. Dit is een rugby stadion. Rugby is een hele populaire sport in Nieuw Zeeland en het landenteam heet: All Blacks. Toevallig zagen we dat er die avond een wedstrijd zou zijn tussen de Hurricanes en de Crusaders. We zijn terug gelopen naar de stad om kaartjes te bemachtigen, maar helaas was alles al dicht. Gelukkig vertelde ze ons dat je gewoon naar het stadion kon gaan en daar kaartjes kon halen.

We hebben eerst een hapje gegeten en toen op naar het stadion.Er stonden lange rijen voor de ticketboxen, maar gelukkig lukte het na lang wachten dan eindelijk om tickets te krijgen. We bleken best goede plaatsen te hebben en je kon dus alles goed zien. Bij rugby zitten alle supporters gewoon door elkaar dus het is niet zoals bij voetbal in Nederland. Dit zorgt echt voor een goede sfeer in het stadion. Wij wisten natuurlijk de spelregels niet, maar gelukkig kwam er soms bij belangrijke gebeurtenissen op het scherm te staan wat er was gebeurd. We kregen bij binnenkomst een vlag van de Hurricanes, dus besloten we maar voor deze ploeg te zijn. Bovendien werden we helemaal opgezweept door de: Here we go Hurricanes wat uit de speakers knalde. Ze hebben uiteindelijk met 14-42 verloren. De sfeer in het stadion is alleen zo geweldig. Elke keer als de thuisploeg scoort gaat de muziek hard aan en komen er vlammen uit palen naast het veld. Ook brak er tijdens de wedstrijd een kleine vechtpartij uit waarna het liedje: where is the love werd gedraait. Maar ook als bijvoorbeeld het uitteam scoort gaat de muziek hard aan.

De dag erna hebben we de Lord of the Rings filmtour gedaan. Deze tour duurt de hele dag en brengt je naar locaties om Wellington waar de film is opgenomen. Alles is in de originele staat terug gebracht en je ziet dus weinig ervan terug, maar omdat ze allemaal screenshots meenemen kun je precies zien hoe alles er nu uitziet en hoe het in de film eruit ziet. Eerst zijn we naar Mount Victoria gegaan hier heb je een prachtig uitzicht over Wellington. De gids zorgt er ook nog voor dat je helemaal in de film wordt meegenomen. Je moet net als de karakters in de film plaatsnemen in bijvoorbeeld een boom of door een stuk tuin lopen. We waren maar met 3 mensen en gelukkig had de andere jongen die meeging de film maar één keer gezien. Dus wist hij er ook niet super veel van. We moesten op een gegeven moment met 3 een paard nadoen omdat dit mooi was voor de foto en uiteindelijk is het inderdaad best een mooie foto geworden. Dit was namelijk de plek waar één van de dark knights uit de film stond toen Frodo achter een boom wegdook. (voor de mensen die de film kennen). Ook zijn we in de Wet Cave geweest. Hier maken ze alle toebehoren en decors voor de film. Je mag niet in de workshops zelf kijken omdat alles geheim moet blijven, maar ze hebben een klein museum ingericht waar je wel in kunt. Hier staat oa het pak van de Nazguhl, een levensecht standbeeld van de leider van de orks en natuurlijk: smiegel. Daarna kwamen we langs de productiestudio van Peter Jackson (de regisseur van de film). Hij is momenteel bezig met het monteren van De Hobbit. De film die in november in de bios uitkomt. Zijn auto stond op de oprit, dus hij was aanwezig. We zijn hierna nog doorgereden naar de filmstudio en we konden nog een stuk van de set van de hobbit zien. We konden even snel foto vanuit de auto maken, maar we moesten uitkijken omdat overal securitycameras hangen. Daarna zijn we gaan kijken waar Peter Jackson woont. Hij heeft 13 huizen op het noordereiland waarvan één complex van 20 miljoen waar je niet dichtbij in de buurt kan komen. We hadden echt veel geluk want net toen we in de buurt van één van zijn huizen waren kwam hij met zijn auto langsgereden. We herkende hem meteen omdat we net nog hem op de film hadden gezien in het Wet Cave museum. De gids zelf werd zelfs enthousiast want dit was hem ook nog nooit gebeurd. Daarna zijn we nog een bezoek gaan brengen aan het Roxy Theater. Hier hebben ze een hele mooie oude bioscoopzaal en een mooie muurschildering. (dit hoorde niet bij de tour, maar onze gids was een beetje een rare en nam ons mee naar allemaal plekken waar je eigenlijk niet mocht komen, we waren tenslotte toch maar met 3).Het was zeker een geslaagde dag en hebben ook meteen veel van de natuur van Nieuw Zeeland gezien.

Vandaag hebben we een windmolen en zeeleeuwen tour gedaan. Dit was echt fantastisch. We gingen over een priveland met windmolens door allemaal schitterende bergen. De wegen waren onverhard en enorm kronkelig en er lagen veel losse stenen, maar dit zorgde wel voor een beetje spektakel. Elke bocht die je nam zorgde voor een nog mooier uitzicht. Want alle bergen hier zijn groen met soms een vallei met schapen of geiten erin en dan met een mooie en ruige kustlijn erachter. Nadat we over de bergen waren gereden kwamen we aan bij de zeeleeuwen. Ze waren erg rustig dus konden we tot ongeveer 6 meter ze naderen. Meestal als je te dichtbij kwam hobbelde ze gewoon naar achter, maar de gids vertelde wel dat je moest uitkijken want ze kunnen heel hard bijten, vooral als er jongen bij zijn. Dit waren alleen mannetjes want die waren door hun vrouwen de deur uitgezet. Dit gebeurd wanneer de vrouwtjes jongen krijgen dan zijn de mannen niet meer welkom. Ook lag er nog een dode zeeleeuw die waarschijnlijk door een ziekte was overleden hij had namelijk geen bijtsporen. Er komen namelijk wel orka's en haaien in het gebied daar voor. Smiddags waren we weer terug in Wellington en hebben we nog even wat foto's gemaakt van wat bekende gebouwen.

Morgen vertrekken we naar Napier. Dit is een plaatsje aan de oostkust van Nieuw- Zeeland. Hier staan veel gebouwen in Art Deco stijl en ook zijn er in de buurt veel wijngaarden. We hebben hier 2.5 dag en daarna vertrekken we alweer naar onze volgende bestemming.

De foto's van onze avonturen in Wellington staan inmiddels ook online!

Ook willen we iedereen bedanken die ons fotoruimte heeft gegeven, voorlopig hebben we meer dan genoeg maar we zijn er zeker heel blij mee!!:)

Groetjes

Goodbye Melbourne, Hello Wellington (nieuw zeeland)

Kia Ora,

Hier ons eerste verhaal vanuit Wellington. Maar voor we daar over gaan beginnen willen we jullie graag nog even bijpraten over de laatste 2 dagen Melbourne. Want dat waren echt nog 2 fantastische dagen. Op het laatste moment hebben we namelijk besloten om alsnog op excursie te gaan naar: Phillip Island. Dit is een klein eilandje wat met een brug verbonden is aan het vaste land. Het ligt in de baai naast Melbourne. Het eilandje heeft een prachtige natuur met veel beschermde reservaten vanwege alle vogels die op het eiland broeden. Onze eerste stop was een wildlife park. Het leuke aan dit park was dat je kangaroos kon voeren zonder een hek ertussen. Je stond dus echt tussen de beesten. Af en toe was het dus wel een beetje lastig want dan stonden er ineens 6 kangaroos om je heen die allemaal tegelijk eten wilde hebben. Het was in ieder geval wel weer een geweldige ervaring. Daarna zijn we op een strand gestopt om naar surfers te gaan kijken. Het weer viel alleen een beetje tegen dus echt veel surfers waren er niet, maar het was wel een prachtig strand. Deze stop was voor ons ook meteen de kans om alle kangaroopoep onder onze schoenen te verwijderen, want die beesten poepen wat af er was geen ontkomen aan.

Daarna gingen we naar: The Nobbies. Dit is een punt van het eiland aan de ruige kant, de oceaankant. Hier hebben we naar mooie rotsen en natuur gekeken. Alles op de rotsen was mooi groen, terwijl de rotsen zelf wel zwart leken. Omdat het een beetje onstuimig weer was, was dit een extra mooi gezicht. Hierna zijn we naar een park gegaan en kregen we afhaalpizza. Hier kregen we de kans om even gezellig met elkaar te kletsen tot het een beetje donker begon te worden. Toen gingen we naar het hoogtepunt van de tour: The pinguin Parade.

De pinguin Parade is een vreemd spektakel wat je onder streng toezicht kunt gaan bekijken. Zoals jullie inmiddels wel weten geeft Australie veel om hun dieren en doen ze er ook alles aan om ze te beschermen. Je mocht dus geen foto's maken, moest in afgezette gebieden blijven en moest geen andere rare dingen doen. Maar goed, nu over het spektakel zelf. Savonds nadat de zon onder is gegaan en de eerste sterren te zien zijn komen er pinguins vanuit de zee het strand op. Dit gaat op een aparte manier. Eerst komt er één pinguin over de golven gesurft om daarna te 'landen'op het strand. Hij kijkt dan even om zich heen en gaat vervolgens terug het water in. Hierna zie je ineens een heel groepje pinguins uit het water komen die zich dan netjes opstellen in een groepje. Als ze denken dat alles veilig is beginnen ze over het strand te waggelen tot ze in de duinen zijn. Ik moet erbij zeggen dat het hier om de mini pinguins gaat die zon 30 centimeter groot zijn. Het is voor deze beestjes dus een hele klus om de duinen te bereiken. Ze waggelen wat en vallen soms ook om. De reden dat ze in groepjes het strand oversteken is omdat ze dan minder kans hebben om aangevallen te worden door de vele roofdieren. Het leuke is dat ze ook elke dag de pinguins die aankomen tellen en dit keer waren het er rond de 2000. Natuurlijk zie je ze niet allemaal, want het gaat de hele avond door, maar we hebben er toch zeker wel een paar honderd gezien. Daarna zijn we via een loopbrug door de duinen teruggelopen. Hier zie je dan overal pinguins en je hoort ze trouwens ook! Wat maken zulke kleine beestjes een enorm kabaal zeg. We hebben zelfs gezien dat één pinguin aangevallen werd door een rat, 2 andere pinguins begonnen te 'krijsen' en met hun snavel richting de rat te pikken. De rat vluchtte hierna snel weg. Ongelofelijk om van zo dichtbij te zien hoe de natuur in elkaar zit. Daarna gingen we terug naar de auto en er stond een bordje dat je eerst onder je auto moest kijken voordat je wegreed. Ik dacht dat het een grapje was, maar inderdaad we zagen echt een paar pinguins over het parkeerterrein waggelen. Het was in ieder geval een ervaring om nooit te vergeten.

De dag erna hadden we nog een ander letterlijk hoogtepunt op het programma staan. We gingen namelijk de hoogste toren van heel de zuidelijke Hemisphere beklimmen: De Eureka Tower. Beklimmen is eigenlijk het foute woord want een lift brengt je met maar liefst 9 meter per seconde binnen minder dan 36 seconde boven. Dit punt ligt op bijna 300 meter. Hier heb je een geweldig uitzicht over Melbourne. We beschikte over een speciaal kaartje dus mochten we ook gebruik maken van: The Edge experience. Hierbij ga je in een kubus staan die daarna 3 meter uit het gebouw geschoven wordt. Het glas is eerst getint, maar zodra de kubus buiten het gebouw hangt wordt het glas doorzichtig. Je hebt dan een nog geweldiger uitzicht. Bij ons was het wel grappig dat één iemand echt hoogtevrees had en het dus niet zo naar haar zin had. Gelukkig schoof de kubus ook weer terug het gebouw in zodat we snel nog even souveniers konden gaan shoppen op de markt. Daarna zijn we snel naar ons hotel gegaan om te wachten op de vliegveldtransfer. Hij was precies op tijd, maar helaas kwamen we in de file. Hierdoor kwamen we bijna een uur later aan op het vliegveld wat er voor zorgde dat we haast hadden en geen tegenslagen konden gebruiken.

Maar zoals je al zult vermoeden kwam de ene tegenslag na de andere. Eerst moesten we een departure card invullen. Dit kost al gauw weer 10 minuten omdat je alle vragen goed moet lezen. Ze vragen wat je allemaal het land mee uit neemt en of je verboden goederen bij je hebt. Ook moeten ze weten waar je heen gaat etc. Daarna moesten we in de rij gaan staan van de immigratie. Dit zijn de mensen die het formulier nakijken en je een stempel geven om het land weer uit te gaan. Er waren maar 3 mensen aan het werk en er stonden maar liefst 200 mensen in de rij. Ook dit duurde een half uur, waardoor we nog maar een uur hadden voordat we moesten instappen en we hadden ook nog niet gegeten. Hierna kregen we natuurlijk weer een security check waarbij alles uit de handbagage moest, weer 5 minuten verder. Daarna snel even gegeten om daarna plaats te nemen in de lounge om te wachten op het vliegtuig. Bleek het vliegtuig vertraagd te zijn, maar hier kwamen we pas achter toen we nog in de lounge zaten terwijl het vliegtuig al bijna zou vertrekken. Een uur later dus..... Uiteindelijk is het vliegtuig met ruim een half uur vertraging dan toch vertrokken en konden we op weg naar Wellington. In het vliegtuig kreeg je weer een douane en quarantine formulier uitgedeeld om in te vullen. Weer alle vragen over modder onder je schoenen, medicijnen, souveniers en alles wat je mogelijk mee hebt genomen wat niet mag. Overal maar netjes ja ingevuld als we twijfelde, want je wilt het niet met deze mensen aan de stok krijgen. Toen we geland waren moesten we weer eerst door de immigratie. Hij vroeg wat we allemaal in het land gingen doen etc. Daarna kregen we ons visum en konden we door naar de quarantine. Hier uitgelegd dat we alleen modder onderonze schoenen konden hebben, gelukkig werden ze goed gekeurd en hoefde we niet te gaan staan schrobben. Na nog een aantal vragen konden we doorlopen en moest onze tas alleen nog even door de X-ray. Inmiddels ben je dan toch alweer snel een uur verder! Daarna op naar de taxibus en wachten omdat 2 mensen niet kwamen opdagen. Zo zie je maar reizen is niet altijd een pretje........

Maar goed, Wellington zelf maakt in ieder geval een hoop goed, maar daarover morgen meer.Zo eerst nog even de foto's plaatsen en dansnel slapen.Het is hier inmiddels al half 3 snachts en we kunnen onze slaap goed gebruiken.

Morgen het verhaal over onze eerste 2 dagen Wellington + natuurlijk de foto's.

Groetjes vanuit Nieuw-Zeeland

3 great Aussie days: Ocean Road + Grampians

Hallo allemaal,

We zijn net terug van ons 3 daagse Great Ocean Road + Grampians avontuur. Het was in één woord: geweldig! We hadden echt een super leuke groep met jong en oud en iedereen heeft voor de volle 100% genoten. We hadden een heel druk programma, maar we hebben wel echt veel hoogtepunten gezien.

De eerste dag zijn we de Ocean Road afgereden. Hier zijn we gestopt bij diverse uitkijkpunten en stranden. Een paar hoogtepunten waren: London bridge, twelve apostels and the Loch ard Gorge. Ook zijn we bij een plaatsje gestopt waar koala's en tropische vogels in het wild leven. We hadden geluk dat één koala redelijk levendig was, dus hier hebben we een paar mooie foto's van gemaakt. Daarna zijn we een stuk gaan wandelen door het Otway's rainforest. Hier staan bomen van wel 70 meter hoog en 5 meter dik . Uiteindelijk hebben we bij London Bridge de zon zien ondergaan. Toen de zon helemaal onder was en de sterren tevoorschijn kwamen, kwam er een groep minipinguins vanuit de zee het strand op gezwommen. Dit was een geweldig gezicht. Eerst zag je een soort zwarte vlek bewegen en toen ze gingen staan zag je allemaal witte buikjes richting de rotsen bewegen. Hierna zijn we naar ons hostel vertrokken waar we na wat gekletst te hebben met de rest van de groep heerlijk geslapen hebben.

De tweede dag gingen we er vroeg uit om Kangaroos te gaan spotten in Halls Gap op een plaats waar vroeger een vulkaan was. Er was een enorme krater achtergebleven die vol zit met verschillende beesten. Slangen, spinnen maar ook koala's, Kangaroos en emoes. De vieze beesten bleven gelukkig weg, maar we hebben wel een paar emoes en kangaroos gezien. Het hoogtepunt was toen iemand een foto van een emoe wilde maken en zich daar zo op concentreerde dat ze in de emoe poep ging staan. We hebben hier de hele trip nog hartelijk om moeten lachen en was ook elke keer natuurlijk weer een aanleiding voor flauwe grappen. Daarna zijn we naar een wildlife farm gegaan. Dit was voor ons allebei echt één van de hoogtepunten van onze trip. We mochten hier kangaroos, wallibies en andere beesten voeren. Ook mochten we een baby kangaroo vasthouden en een koala knuffelen. Chantal heeft ook nog een slang om haar nek gehad en een soort grote hagedis vastgehouden. Vooral de baby kangaroo was zo schattig, net alsof je een baby vasthoudt. Daarna hebben we een heel stuk gereden tot we in de Grampians waren aangekomen. Dit zijn enorme bergen met daar tussen een aantal valleis waar alle leuke beesten in het wild leven. Eerst hebben we onze spullen naar een bungalow gebracht om daarna een kijkje te gaan nemen in het Aboriginal Cultural Centre. Hier kon je zien hoe de aboriginals vroeger leefde en wat voor verschrikkelijke dingen er gebeurd zijn. Zo zijn de aboriginals een aantal keer gedood omdat mensen ze niet als mens beschouwde, maar als dieren. Vanuit hier vertrokken 2 wandelingen. De oudere onder ons hebben de makkelijke wandeling gedaan terug naar de bungelow, terwijl wij op avontuur zijn gegaan. We gingen klimmen naar de: Pinnacle. Dit is een uitzichtpunt boven op een hele hoge best. De wandeling is 2.5 kilometer, maar er is niet echt een pad. Het zijn allemaal rotsen waar je overeen moet lopen,klimmen en springen en soms ook tussendoor moet. Af en toe zie je een pijltje om de weg aan te geven en soms is er een klein hekje, maar dit is echt maar heel af en toe. Het was echt een zware toch om boven te komen, maar het uitzicht maakte alles goed. We maakte ons alleen een beetje zorgen omdat het al donker begon te worden en we nog helemaal naar beneden moesten. Dit was een andere weg en die was 3.4 kilomter lang. Gelukkig bleek deze weg alleen in het begin een beetje gevaarlijk door alle rotsen en konden we daarna redelijk rustig afdalen. Hierbij moeten we wel zeggen dat we nog zon 500 trappen gehad hebben en soms weer een heel stuk omhoog moesten voor we weer konden gaan dalen. Aan het einde van de tocht kwamen we op een open veld waar de kangaroos zich net gingen verzamelen omdat het donker begon te worden. Gelukkig hadden de mensen die de makkelijke wandeling gedaan hadden al de voorbereidingen getroffen voor de Aussie BBQ die op het programma stond, dus konden wij meteen aanschuiven. Terwijl we allemaal aan tafel zaten verzamelde zich ook allemaal kangaroos om onze bungalow heen. Het zielige was alleen wel dat er ook kangaroo vlees op het programma stond. Dus je zat naar ze te kijken, maar ze tegelijkertijd ook lekker op te eten. Toen de reisgids toen ook nog het liedje Skippy opzette was het feest natuurlijk helemaal compleet. Gelukkig hadden we wat drank ingeslagen en nadat het eten erop zat hebben we nog de engelse versie van 'hints' gespeeld. We gingen films uitbeelden en een ander moest het raden. Vooral de Cars en Titanic versie van Robbin bleken erg hilarisch te zijn. Hierna ging de pret nog tot in de late uurtjes door en na een hele avond teveel gelachen te hebben zijn we iets te laat gaan slapen. Maar we hebben wel een paar nieuwe vrienden gemaakt. Dus we hebben nu weer een paar logeeradressen erbij oa in Canada en Zuid-Afrika.

De derde dag moesten we er wederom vroeg uit om richting McKenzie waterfalls te vertrekken. Hier hebben we weer 2 wandelingen gedaan. Eén naar boven waarbij je van bovenaf op de waterval kon kijken en de andere naar beneden naar de voet van de waterval. Hierna zijn we nog naar een aantal Lookouts geweest. Waaronder de Jaws of death. De reden dat ze dit punt zo noemen is omdat er een rots is die lijkt op de onder en bovenkaak van een beest. Hierna begon de lange trip terug naar Melbourne, maar niet voordat we nog wat wijn geproeft hadden bij een wijngaard in de buurt van de Grampians. Moe maar voldaan kwamen we weer terug in Melbourne.

We hebben echt 3 geweldige dagen gehad en waarschijnlijk zijn we nog de helft vergeten van wat we allemaal gezien hebben, maar dit is echt de mooiste Aussie ervaring tot nu toe.

De foto's komen hopelijk zo online ook hier was het moeilijk om een selectie te maken, dus het zijn er iets meer als normaal.

Over 3 dagen zijn we weer bij jullie terug met hopelijk een nieuw avontuur.

Een knotsgekke treinreis met als bestemming Melbourne

Hallo Allemaal,

We zijn inmiddels alweer 3 dagen in Melbourne! Maar wat een reis om hier uit te komen zeg!

We vertrokken afgelopen woensdagavond met de trein vanuit Sydney. We waren al wat vroeger naar het treinstation gegaan om de laatste dingen te kunnen regelen. Toen we daar aankwamen stonden er al een aantal passagiers klaar voor de trein die een uur later aan zou komen. We schrokken ons echt rot. Het leek wel een freakshow. Sommige mensen waren in pyama's gekleed, andere stonden met grote dekbedden omgeslagen en het toppunt was nog wel een stel wat verkleed was alsof ze uit de middeleeuwen waren ontsnapt inclusief panfluit. Ook hadden ze al het metaal wat ze konden vinden in hun gezicht en oren gestopt. De panfluit werkte goed en er kwam zo af en toe een gezellig muziekje uit. We zagen het eigenlijk al niet meer zitten, maar goed we gingen toch maar in de wachtruimte zitten om even bij te komen van het slepen met de backpack. We zaten nog niet of iemand vroeg al meteen: are you backpackers? Nou we hadden een backpack om dus uit beleefdheid zeiden we maar: yes. Daarna brak er een vragenvuur uit waar we nu nog niet van hersteld zijn. Ze moest alles weten: waar we sliepen, waar we aten, wat we gingen doen, wat we hadden gedaan, of we samenwoonde, of we broers of zussen hadden, ongelofelijk! We zijn dan ook maar snel de wachtruimte weer uitgevlucht om op het perron te wachten op de trein. Op het perron kwamen we een aardige chinese vrouw tegen die een heel verhaal ging vertellen over hoe ze ooit door europa en Nederland gereist heeft.

Daarna kwam de trein eraan en konden we plaatsnemen. Het was niet zoals in China een slaaptrein, maar met gewone stoelen. De rit ging 11 uur duren, dus we hadden een lange zit voor de boeg. Daarna kwam de conductrice de wagon ingelopen. Het was een enorme vrouw waar je geen ruzie mee wilde krijgen en ze liet al meteen duidelijk merken dat er niet met haar te sollen viel. Iemand had uit beleefdheid geruilt met iemand die bij zijn gezin wilde zitten, maar hij kreeg meteen de volle laag en er werd duidelijk gemaakt dat je niet ergens anders gaat zitten tot het is overlegd. Haar laatste woorden waren: I could be a bitch and make you move.

De toon was gezet voor de reis en de trein vertrok de nacht in. Na een half uur kwamen we erachter dat er iemand schuin voor ons wel erg zenuwachtig aan het doen was en ook constant naar het toilet ging etc. Achteraf bleek dat hij dit niet deed omdat hij nodig naar de wc moest, maar omdat hij schijnbaar iets anders nodig had om heel de nacht hyperactief te blijven. Stilzitten was er geen minuut bij. Twee uur later kwam de conductrice samen met een andere man de coupe in en die werd voor ons in zijn stoel gezet met de woorden: dit is uw plaats, u blijft hier nu zitten of u wordt uit de trein gezet. Schijnbaar was hij al eerder gaan schelden etc, dus de manager van de trein kwam ook nog even langs om te vertellen dat als hij niet snel beleefd ging doen hij echt uit de trein werd gezet. Een 3 kwartier later stopte we ineens bij een station wat niet op de stoplijst stond en inderdaad de politie kwam aan boord en de man werd zonder pardon van de trein gehaald, terwijl zijn vrouw en kinderen nog in een andere coupe zaten. Daarna werden ook nog de menus opgenoemd voor het eten, deze werden maar liefst 3x herhaalt zodat niet iedereen ging vragen: wat staat er op het menu?? Maar jullie raden het al, de man van de catering stapt de wagon in en meteen de eerste passagier vraagt: wat hebben jullie allemaal op het menu staan??

Na nog wat geslapen te hebben kwamen we dan sochtends om half 9 (een uur later dan gepland) eindelijk aan in Melbourne. Het is een totaal andere stad als Sydney. Veel moderner met veel kunst. Er staan ook nog wat oude gebouwen, maar dit zijn vooral kerken en het oude treinstation midden in de stad. We hebben 2 dagen lang lekker aan sightseeing gedaan langs mooie gebouwen en parken. We hebben oa het huis gezien van de ouders van Captain Cook, het parlementsgebouw, de Carlton gardens en de Southbank. Hier staan alle hoge kantoorpanden etc. Ook hebben we een kijkje genomen bij Victoria Harbour. Een nieuw gebied in Melbourne met een football stadion, winkelcentrum, de webb bridge en boten.

Vandaag zijn we naar het Albert park Circuit geweest. Hier is afgelopen februari de Formule 1 race gehouden. Het is een stratencircuit dus je ziet niet zo heel veel ervan terug. De pitstraat is alleen wel intact en ook zie je in sommige bochten nog recame op de weg gespoten en de curfstones liggen er nog overal. Het is sowieso een mooie wandeling omdat je door een groot park loopt met een heel groot water erin waar ze allemaal aan het roeien zijn.

We gaan zo een wandeling maken langs st Kilda beach en de haven hier. Het strand is op nog geen 4 minuten lopen van ons vandaan, dus dit is echt ideaal. Morgen vertrekken we heel vroeg weer uit Melbourne voor onze 3 dagen: Great Ocean Road, waarbij we weer heel veel moois gaan zien. We komen dan de 17de weer terug in Melbourne en hebben dan nog 3 dagen voor sightseeing want 20 april vertrekt ons vliegtuig richting Nieuw-Zeeland,

Foto's van de afgelopen 3 dagen komen straks online, als we terug zijn van onze wandeling.

Kustwandeling + Blue Mountains

Hoi Hoi,

Hier alweer ons laatste verhaal vanuit Sydney! We hebben de afgelopen dagen veel meegemaakt, dus alweer een hoop om te vertellen.

We zouden zondag lekker gaan relaxen aan het strand, maar helaas zat het weer niet echt mee. Na een half uur hopen dat de zon nog door zou komen hebben we onze spullen gepakt en zijn we gaan wandelen. We besloten om van Bondi Beach via de kust naar Coogee beach te gaan lopen. Dit is een wandeling van ongeveer 6 kilometer langs de kliffen en langs verschillende parken en stranden. Het is vooral mooi om naar de hoge golven te kijken die omhoog tegen de rotsen opspatten. Ook kun je zo mooi zien dat elk strand weer anders is. Het ene strand is perfect om op te surfen, het ander om te snorkelen en weer een ander om gewoon lekker te zwemmen. Ook zijn we langs een heel oud kerkhof gekomen waar een aantal bekende australiers begraven liggen, maar die hebben we niet gezien. Wel was het mooi om allemaal oude graven te zien die tegen de rotswanden omhoog waren gebouwd. Het gaf ook wel een beetje een griezelig gevoel, omdat veel graven waren ingezakt. Toen we uiteindelijk op Coogee beach aankwamen, kwam de zon nog lekker door, dus konden we alsnog even op het strand liggen om daarna weer met de bus terug te gaan naar Sydney.

Maandag ging om 6 uur de wekker, want we gingen eindelijk naar de Blue Mountains! Na een turbulente nacht, want onze kamergenoten waren niet stil en we kregen om 12 uur nieuwe mensen op de kamer, konden we met moeite uit bed komen. De bus was precies op tijd om ons op te halen, dus dat was mooi. We hadden vanuit het hostel 3 instructies meegekregen: draag wandelschoenen, zorg voor een fles water en neem een fototoestel mee. Wij hadden natuurlijk alle 3 de regels netjes opgevolgd. We gingen daarna nog een groep van 8 mensen ophalen.Twee ervan kwamen niet opdagen en de rest had schijnbaar het idee dat de instructies er maar gewoon voor de lol stonden. De een had zich gekleed op mega dunne slippers en 2 andere hadden hele dunne instappertjes aan. De gids keek al van: Als dat maar goed gaat, maar andere schoenen hadden ze schijnbaar niet.

Het eerste plaatsje waar we gingen stoppen was aan het begin van de Blue Mountains. Hier gingen we op zoek naar kangaroos in het wild. Na een tocht met een aantal haarspeldbochten en het passeren van een half ondergelopen rivier kwamen we dan eindelijk in het gebied waar de kangaroos moesten zitten. De gids vertelde ons daar pas dat er maar een hele kleine groep meer zit van ongeveer 5 kangaroos en dat het een wonder is als we ze gaan zien. Maar we lieten ons niet uit het veld slaan. Na overal goed rondgekeken te hebben zat er ineens 1 in het gras voor ons. We zijn allemaal uit de bus gestapt en langzaam naar hem toegelopen om hem niet weg te jagen. Na wat foto's maken en even gekeken te hebben hoe hij lekker zat te eten, besloot de kangaroo dat het genoeg was en hij hopte voor ons langs het hogere gras in. Toen we terugreden zagen we nog 2 andere kangaroos, dus hebben we eigenlijk alle kangaroos die er zitten gezien.

Daarna gingen we naar de echte Blue Mountains. De eerste wandeltocht die op het programma stond duurde 2 uur. Dit was eerst de vallei in, om daarna af te dalen langs een waterval. Om daarna weer helemaal omhoog te klimmen via een andere rotspartij. Het uitzicht is daar echt adembenemend. Overal waar je kunt kijken zie je bomen, watervallen en mooie rotsen. De afdaling naar het laagste punt van de waterval duurde ongeveer 3 kwartier. Vooral het laatste gedeelte was erg zwaar. Alle trappen waren glibberig, steil en hoog. Na ongeveer 400 trappen naar beneden te zijn gegaaan stonden we onder de waterval. Je had hier een heel mooi uitzicht op het water wat naar beneden kwam. Daarna kwam de weg naar boven, dit waren dezelfde 400 treden als omlaag. Dit was echt een hele zware klim.Daarna zijn we over een iets minder steil pad door de vallei richting boven gelopen. Ook hier waren nog zeker 200 trappen. We kwamen toen op een uitzichtpunt waar vanaf we de waterval konden zien, de ' tafelberg' en de vallei. Hierna moesten we weer zon 250 trappen omhoog richting de plaats waar de bus stond. Hier hebben we onze lunch gekregen en daarna zijn we weer een half uur gaan rijden om naar onze volgende wandeling te gaan.

Dit was een afdaling in de vallei waar de ' 3 zusters' rotsformatie te zien is en waar het steilste treinspoor van de wereld te vinden in. Dit stuk is een deel regenwoud, dus het was er lekker koel en nat. We zijn hier de bekende furber stairs afgelopen. Dit zijn weer zon 500 trappen langs en door rotsen. Soms zijn ze van hout, soms van steen en soms van ijzer. Ook hier had je weer een aantal uitkijkpunten waar je mooie foto's kon maken en kon genieten van het mooie uitzicht. Eenmaal beneden aangekomen gingen we via de trein omhoog. Deze trein gaat 52 graden steil omhoog. Dit is echt een bizar gevoel, want je ziet de afgrond steeds groter worden omdat je achterstevoren omhoog wordt getakeld. Je kijkt dus constant in het ravijn. De route is 120 meter lang. Toen we boven waren aangekomen zat ons Blue Mountain avontuur er weer op. Op de weg terug was het een ramp met het verkeer want het paasweekend was afgelopen, dus we hebben er 4 uur over gedaan om weer terug in Sydney te komen.

Na een lange en vermoeide dag zijn we vandaag niet echt veel gaan doen. We zijn richting Bondi Beach gegaan en zijn daarna het hele stuk terug gelopen richting Sydney langs allerlei winkels en restaurantjes en door een aantal parken. Daarna hebben we lekker een frappechino bij de Starbucks gehaald en hebben we nog even in Sydney in het park gezeten.

Morgen gaan we om half 9 savonds met de trein richting Melbourne. Hier gaan we eerst 3 dagen sightseeing doen, om daarna een 3 daagse Great Ocean road tour te gaan doen. Daarna zijn we nog 3 dagen in Melbourne om daarna alweer naar Nieuw- Zeeland te vliegen.

De tijd gaat voor ons echt veel te hard, maar we genieten wel van elke dag die we overal hebben.

De foto's van de afgelopen dagen staan zo weer online!

Groetjes ons

Pasen in Sydney

Hallo allemaal,

Hier weer een verhaaltje vanuit Down Under, waar het nog steeds heerlijk weer is. Het is hier momenteel pasen en dat merken we. Alle winkels liggen vol met paaseieren, bars en cafes mogen maar open zijn tot 10 uur savonds en overal is iets te doen. Zelfs op Bondi Beach lopen ze met bunny oren op het hoofd.

Donderdag zijn we met de ferry naar Watsons bay gegaan. Hier heb je een strandje, maar ook een nature walk. Hierbij loop je naar boven door een stuk natuurreservaat en eenmaal aangekomen boven kun je over de oceaan uitkijken en zie je een aantal kliffen. Ook kom je natuurlijk weer allerlei vreemde hagedissen en andere kruipende beesten tegen. Na de wandeling te hebben voltooid zijn we nog even gaan zwemmen bij camp cove. Dit is een klein strandje wat bij vloed helemaal onder water komt te staan. Er was toevallig ook nog een trouwerij aan de gang toen wij er waren, helemaal romantisch was het niet aangezien ze naast de toiletten zaten. Na heerlijk gezwommen te hebben zijn we met de bus terug naar Sydney gegaan.

De dag erna hebben we lekker gerelaxed op Bondi Beach. Het was hier mega druk, omdat het goede vrijdag was en iedereen hier dan ook vrij is. Hierna zijn we s'avonds naar de ferry pier gelopen om ons uitstapje van zaterdag te plannen: Taronga Zoo.

Vandaag dus vroeg eruit om met de ferry naar de dierentuin te gaan. De dierentuin ligt aan het water dus overal heb je een mooi uitzicht over de harbour bridge en het operahouse. Taronga zoo is werkelijk een schitterende dierentuin. Alle dieren zien er super gezond uit en zijn ook zeer actief ( dit is in andere dierentuinen weleens anders). Het eerste hoogtepunt voor ons waren de koala's. Wat zijn dat toch geweldige beesten. Hoewel ze 20 uur per dag slapen en de overige 4 uur eten, want meer doen ze echt niet, is het toch leuk om naar ze te kijken. We hadden geluk dat ze net eten hadden gekregen, dus in plaats van slapen waren ze nu actief aan het eten en aan het springen van boom tot boom om bij het eten te komen. Er was ook een zeeleeuwenshow, dus ook hier zijn we een kijkje gaan nemen. Het is hier niet net als bij het dolfinarium een grappige show met act, maar ze proberen je hier ook wat bij te brengen over het welzijn van de dieren en hoe we kunnen zorgen dat de dieren er over 20 jaar nog steeds zijn. Maar natuurlijk zitten er ook wel grappige elementen in zoals een zeeleeuw die door op zijn kant te zwemmen met 1 vin omhoog een haai nadoet. Daarna zijn we door de australien wildlife gelopen. Je kon hier langs de kangaroos lopen zonder dat er een hek tussen zit. Ze sprongen dus gewoon langs je heen. Dit is zeker een leuk voorproefje voor als we ze nog in het wild gaan zien. Aan het einde van de dag zijn we ook nog naar de vogelshow geweest, ook deze was de moeite waard en ook heel grappig (vooral toen Robbin op het laatst ondergepoept werd door een stel witte vogels). Na nog even te zijn gaan gluren bij de koala's zijn we daarna via de kabelbaan die over de dierentuin heen loopt teruggegaan naar de haven waar de ferry weer op ons wachtte.

Morgen gaan we weer lekker naar het strand en maandag gaan we dan eindelijk naar de Blue Mountains. Hier hebben we echt super veel zin in, maar het gaat wel een lange dag worden. We worden om half 8 opgehaald en zijn om half 8 savonds weer terug. We gaan hier diverse wandelingen maken door het natuurreservaat en hopelijk ook kangaroos in het wild zien. Ook gaan we met de steilste treintje ter wereld mee, wat bijna meer lijkt op een kabelbaan. Ook hebben we een uitzicht over de bekende rotsformatie : The tree sisters.

Maar dat is allemaal voor de volgende keer!

Vrolijk pasen iedereen vanuit Sydney namens ons :)