Hoi Hoi,

Hier alweer ons laatste verhaal vanuit Sydney! We hebben de afgelopen dagen veel meegemaakt, dus alweer een hoop om te vertellen.

We zouden zondag lekker gaan relaxen aan het strand, maar helaas zat het weer niet echt mee. Na een half uur hopen dat de zon nog door zou komen hebben we onze spullen gepakt en zijn we gaan wandelen. We besloten om van Bondi Beach via de kust naar Coogee beach te gaan lopen. Dit is een wandeling van ongeveer 6 kilometer langs de kliffen en langs verschillende parken en stranden. Het is vooral mooi om naar de hoge golven te kijken die omhoog tegen de rotsen opspatten. Ook kun je zo mooi zien dat elk strand weer anders is. Het ene strand is perfect om op te surfen, het ander om te snorkelen en weer een ander om gewoon lekker te zwemmen. Ook zijn we langs een heel oud kerkhof gekomen waar een aantal bekende australiers begraven liggen, maar die hebben we niet gezien. Wel was het mooi om allemaal oude graven te zien die tegen de rotswanden omhoog waren gebouwd. Het gaf ook wel een beetje een griezelig gevoel, omdat veel graven waren ingezakt. Toen we uiteindelijk op Coogee beach aankwamen, kwam de zon nog lekker door, dus konden we alsnog even op het strand liggen om daarna weer met de bus terug te gaan naar Sydney.

Maandag ging om 6 uur de wekker, want we gingen eindelijk naar de Blue Mountains! Na een turbulente nacht, want onze kamergenoten waren niet stil en we kregen om 12 uur nieuwe mensen op de kamer, konden we met moeite uit bed komen. De bus was precies op tijd om ons op te halen, dus dat was mooi. We hadden vanuit het hostel 3 instructies meegekregen: draag wandelschoenen, zorg voor een fles water en neem een fototoestel mee. Wij hadden natuurlijk alle 3 de regels netjes opgevolgd. We gingen daarna nog een groep van 8 mensen ophalen.Twee ervan kwamen niet opdagen en de rest had schijnbaar het idee dat de instructies er maar gewoon voor de lol stonden. De een had zich gekleed op mega dunne slippers en 2 andere hadden hele dunne instappertjes aan. De gids keek al van: Als dat maar goed gaat, maar andere schoenen hadden ze schijnbaar niet.

Het eerste plaatsje waar we gingen stoppen was aan het begin van de Blue Mountains. Hier gingen we op zoek naar kangaroos in het wild. Na een tocht met een aantal haarspeldbochten en het passeren van een half ondergelopen rivier kwamen we dan eindelijk in het gebied waar de kangaroos moesten zitten. De gids vertelde ons daar pas dat er maar een hele kleine groep meer zit van ongeveer 5 kangaroos en dat het een wonder is als we ze gaan zien. Maar we lieten ons niet uit het veld slaan. Na overal goed rondgekeken te hebben zat er ineens 1 in het gras voor ons. We zijn allemaal uit de bus gestapt en langzaam naar hem toegelopen om hem niet weg te jagen. Na wat foto's maken en even gekeken te hebben hoe hij lekker zat te eten, besloot de kangaroo dat het genoeg was en hij hopte voor ons langs het hogere gras in. Toen we terugreden zagen we nog 2 andere kangaroos, dus hebben we eigenlijk alle kangaroos die er zitten gezien.

Daarna gingen we naar de echte Blue Mountains. De eerste wandeltocht die op het programma stond duurde 2 uur. Dit was eerst de vallei in, om daarna af te dalen langs een waterval. Om daarna weer helemaal omhoog te klimmen via een andere rotspartij. Het uitzicht is daar echt adembenemend. Overal waar je kunt kijken zie je bomen, watervallen en mooie rotsen. De afdaling naar het laagste punt van de waterval duurde ongeveer 3 kwartier. Vooral het laatste gedeelte was erg zwaar. Alle trappen waren glibberig, steil en hoog. Na ongeveer 400 trappen naar beneden te zijn gegaaan stonden we onder de waterval. Je had hier een heel mooi uitzicht op het water wat naar beneden kwam. Daarna kwam de weg naar boven, dit waren dezelfde 400 treden als omlaag. Dit was echt een hele zware klim.Daarna zijn we over een iets minder steil pad door de vallei richting boven gelopen. Ook hier waren nog zeker 200 trappen. We kwamen toen op een uitzichtpunt waar vanaf we de waterval konden zien, de ' tafelberg' en de vallei. Hierna moesten we weer zon 250 trappen omhoog richting de plaats waar de bus stond. Hier hebben we onze lunch gekregen en daarna zijn we weer een half uur gaan rijden om naar onze volgende wandeling te gaan.

Dit was een afdaling in de vallei waar de ' 3 zusters' rotsformatie te zien is en waar het steilste treinspoor van de wereld te vinden in. Dit stuk is een deel regenwoud, dus het was er lekker koel en nat. We zijn hier de bekende furber stairs afgelopen. Dit zijn weer zon 500 trappen langs en door rotsen. Soms zijn ze van hout, soms van steen en soms van ijzer. Ook hier had je weer een aantal uitkijkpunten waar je mooie foto's kon maken en kon genieten van het mooie uitzicht. Eenmaal beneden aangekomen gingen we via de trein omhoog. Deze trein gaat 52 graden steil omhoog. Dit is echt een bizar gevoel, want je ziet de afgrond steeds groter worden omdat je achterstevoren omhoog wordt getakeld. Je kijkt dus constant in het ravijn. De route is 120 meter lang. Toen we boven waren aangekomen zat ons Blue Mountain avontuur er weer op. Op de weg terug was het een ramp met het verkeer want het paasweekend was afgelopen, dus we hebben er 4 uur over gedaan om weer terug in Sydney te komen.

Na een lange en vermoeide dag zijn we vandaag niet echt veel gaan doen. We zijn richting Bondi Beach gegaan en zijn daarna het hele stuk terug gelopen richting Sydney langs allerlei winkels en restaurantjes en door een aantal parken. Daarna hebben we lekker een frappechino bij de Starbucks gehaald en hebben we nog even in Sydney in het park gezeten.

Morgen gaan we om half 9 savonds met de trein richting Melbourne. Hier gaan we eerst 3 dagen sightseeing doen, om daarna een 3 daagse Great Ocean road tour te gaan doen. Daarna zijn we nog 3 dagen in Melbourne om daarna alweer naar Nieuw- Zeeland te vliegen.

De tijd gaat voor ons echt veel te hard, maar we genieten wel van elke dag die we overal hebben.

De foto's van de afgelopen dagen staan zo weer online!

Groetjes ons