Hallo allemaal,

Hier een samenvatting van onze verhalen uit Napier. We zijn hier 3 dagen geweest en hebben het ontzettend naar ons zin gehad. Het is een heel rustig plaatsje, dus even wennen was het wel. Het lijkt net of je 60 jaar terug in de tijd gaat. Alle gebouwen zijn in Art Deco stijl en dit zorgt voor een aparte sfeer. Het ligt aan de zee, maar er zijn hier geen stranden zoals in Australie, maar allemaal kiezelstranden. Zwemmen wordt ook afgeraden omdat er een enorme stroming staat.

De eerste dag dat we hier aankwamen zijn we een wandeling gaan maken door Napier. We hebben wat gebouwen op de foto gezet en genoten van het heerlijke weer. Het is hier namelijk bijna heel het jaar door mooi weer, zo rond de 20 graden. We hebben ook een wandeling gemaakt langs de boulevard om de zee van iets dichterbij te bekijken. Inderdaad de zee is echt behoorlijk wild. Er liggen niet voor niets boomstammen die zijn aangespoeld. Daarna zijn we uit eten geweest in een restaurant/hotel. Ook dit hotel is in art deco stijl en neemt je terug naar het amerika van vroeger. De tafel is een soort surfplank en daarnaast staan grote gekleurde banken. Zoals je bijvoorbeeld in de film Grease ziet.

De dag erna zijn we naar de Bluff Hill lookout gegaan. Deze ligt iets buiten het centrum van Napier. Al voordat we Napier uitgingen keken we even in ons boekje waar we heen moesten toen een man meteen kwam vragen of we hulp nodig hadden. Opzich hadden we al gezien waar we heen moesten, maar we vonden het onbeleefd om te zeggen dat we het zelf wel konden, dus even netjes de weg gevraagd. Hij begon het meteen helemaal uit te leggen en vroeg meteen hoelang we hier al waren etc. Na een praatje te hebben gemaakt gingen we verder de heuvel op. Op de heuvel aangekomen stonden er geen bordjes meer en was het wederom een beetje lastig uit te vinden waar we heen moesten. Nog voor ik me boekje had gepakt vroeg er al iemand die toevallig op straat stond: The lookout? En begon meteen weer helemaal uit te leggen waar we heen moesten. Ook vroeg ze meteen waar we vandaan kwamen en vertelde ons dat er pas een gezin uit Nederland in de buurt was komen wonen. Na ook hier weer een praatje te hebben gemaakt konden we weer verder.

Via een smal pad met trappen door een bos kwamen we uiteindelijk op het uitkijkpunt. Het was nog vroeg in de ochtend dus echt druk was het er niet. Een paar mensen waren de hond aan het uitlaten en zeiden netjes goedemorgen als ze langskwamen. Daarna kwam er een man met een groepje Aziatische meisjes aan. De Aziatische meisjes begonnen natuurlijk zoals ze allemaal doen meteen 1000 foto's te maken en aangezien de man die erbij was er een beetje gek van werd kwam hij even bij ons staan. Ook deze man vroeg meteen waar we vandaan kwamen en vertelde dat hij vorig jaar nog in Amsterdam was geweest. Daarna vertelde hij dat de meisjes bij zijn moeder logeerde en hij vandaag de gids was. Hij vertelde meteen tegen ons ook iets over de natuur en over de omliggende plaatsen van Napier. Na een kwartier te hebben gepraat gaf hij ons netjes een hand en ging hij weer verder.

Het bovenstaande verhaal geeft maar aan hoe vriendelijk de mensen hier zijn. Ze maken allemaal een praatje met je en willen je helpen. We hebben dit in Australië eigenlijk niet gezien en vinden daarom Nieuw-Zeeland toch zeker bijzonder.

Na onze wandeling naar het uitzichtpunt zijn we weer richting het centrum gelopen. Hier zijn we even bij de plaatselijke VVV kantoor langs geweest. Hier hebben ze informatie over allerlei activiteiten in de omgeving. Hier ontdekte we een folder over een tractortocht naar een vogelkolonie die op de bergen leeft. We besloten deze tocht te boeken omdat je bij deze toch veel van de natuur kreeg te zien. Omdat we even moesten wachten op de bevestiging van onze tour zijn we naast het VVV gaan midgetgolven. Een beetje competitie af en toe kan ook geen kwaad. Je kon kiezen tussen 2 banen. De professionele of gewoon de normale baan. Wij besloten voor de professionele te gaan. De banen waren heel mooi gemaakt met steenornamenten, struiken en zelfs water in de baan. Natuurlijk was Robbin de eerste die dit aan den lijve mocht ondervinden toen zijn balletje in de vijver terecht kwam. Het is uiteindelijk een spannende strijd geworden die Robbin met één punt gewonnen heeft.

's Avonds zijn we wederom door de stad gaan lopen om foto's te maken van de gebouwen in de nacht. Alles is dan verlicht met Neon borden en ook het water in de fontein geeft licht. Het nadeel is wel dat het hier heel hard afkoelt als de zon onder gaat en dit is hier al om 5 uur!

Vandaag was de dag aangebroken dat we op de Gannet Safari gingen. Gannet is de naam van de vogel die op de Cape Kidnappers leeft. Cape Kidnappers is weer de naam van de rotsformatie langs de kust. Eerst werden we hier door een auto opgehaald om vervolgens te stoppen bij een boerderij waar de tractor met kar erachter zou vertrekken. Er waren maar 15 mensen dus het was heel rustig. De tour duurde ook nog maar 3 dagen omdat hierna alle vogels vertrokken zouden zijn. Ze zitten hier namelijk alleen maar tot de jongen groot zijn,dit duurt 4 maanden, en gaan dan naar het zuiden, waar de temperatuur in de winter een stuk hoger ligt.

Toen kwam de tractor eraan. De sfeer zat er al meteen goed in omdat de chauffeur enorm veel humor had. We gingen meteen van de weg het kiezelstrand op. HIj had al gewaarschuwd dat het soms wat wild eraan toe zou gaan en dat je ook nat kon worden. Er waren namelijk stukken waarbij je door de branding moest omdat er rotsen in de weg lagen. Ook moesten we over de rotsen heen wat zorgde voor een aantal : ahhh ohhh iieeehhhs etc...

Onderweg stopte we een aantal keer en kregen we uitleg over de kustlijn. Je kon aan de kliffen zien hoe ze ooit gevormd waren. Soms waren door verschuivingen van de tectonische platen duidelijk opwaartse scheuren in de kliffen te zien. Ook kon je verschillende lagen onderscheiden: Aslaag, zandlaag, stenenlagen etc. Alleen dit was al een schitterend gezicht. Na een 9 kilometer lange tocht kwamen we bij het punt aan waarbij we de kliffen omhoog moesten om de vogelkolonie te zien. Dit was een klim van 30 minuten en het liep flink steil. Je liep tussen de schapen naar boven wat wederom zorgde voor de nodige poep onder de schoenen. Eenmaal boven aangekomen had je een prachtig uitzicht over alle groene bergen, de kliffen en de zee en natuurlijk de Gannets. Er zaten er niet zoveel als aan het begin van het seizoen, maar het was nog steeds indrukwekkend om te zien. Je kon de jongen goed herkennen omdat deze grijs waren en de oudere vogels zijn zwart met wit en een beetje oranje/geel op hun hoofd. Na hier even te zijn bijgekomen van de tocht omhoog moesten we natuurlijk ook weer naar beneden, gelukkig gaat dit altijd een stuk beter.

Eenmaal terug aangekomen bij de tractor bleek de vloed toch iets sneller te komen dan verwacht en het werd een spannende tocht terug. Nog meer rotsen waar we overheen moesten, diep water en inderdaad de natte voeten! Ook bleven we af en toe hangen in een zandbank, maar gelukkig hoefde we er niet af om te duwen. Dan hadden we namelijk tot onze knieën in het koude water gestaan, niet echt een pretje. Toen we bijna terug waren zagen we de zon langzaam achter de kliffen verdwijnen, dit blijft een mooi gezicht.

Met weer een mooie ervaring op zak vertrekken we morgen richting Taupo. Dit is een plaatsje aan Lake Taupo in het midden van het Noordereiland. We hebben hier al meteen iets te doen de eerste dag. De jongen die bij ons in de auto zat ging namelijk morgen ook naar Taupo en wilde graag naar een Thermo park toe. Ze hadden hem alleen verteld dat hij minstens met 3 moest zijn omdat anders de shuttle niet zou rijden. Wij hadden toevallig hetzelfde foldertje beet gehad in het VVV kantoor dus hebben aangeboden om met hem mee te gaan. Morgen gaan we dus grotten,heel veel mooie kleuren en heet water zien!

De foto's uit Napier komen straks online!

Groetjes vanuit een schitterend groen Nieuw- Zeeland!